Όπως συμβαίνει σε αρκετά επαγγέλματα-λειτουργήματα οι πολιτικοί, κατά τη γνώμη μου, θα
έπρεπε όχι μόνο να δίνουν γραπτές και προφορικές εξετάσεις, αλλά να υπόκεινται και σε πολλές ψυχομετρικές και
νευροψυχολογικές δοκιμασίες για τη
διαπίστωση της καταλληλότητάς τους. Θα ήταν αποτελεσματικότερο αν η αξιολόγηση των νέων βουλευτών βασιζόταν κυρίως στο ψυχικό τους γίγνεσθαι και την προσωπικότητά
τους διότι το οικονομικό και κοινωνικό κόστος του ρόλου που διαδραματίζουν είναι πολύ μεγάλο.
Συμβαίνει συχνά υποψήφιοι
με πολλές περγαμηνές, που έχουν διαγράψει λαμπρή επαγγελματική πορεία, να έχουν
σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα ή ιδέες και βαθύτερα πιστεύω που δεν
συνάδουν με τα ακαδημαϊκά τους προσόντα, τις διοικητικές τους ικανότητες ή την
προσωπική τους εξέλιξη γενικότερα.
Μετά από χρόνια, παύουν να αποκωδικοποιούν τα σημάδια των καιρών είτε γιατί αδυνατούν να τα αντιληφθούν είτε γιατί
δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά τους. Δεν είναι τυχαίο το ότι σήμερα, εξαιτίας της ευρύτερης κρίσης
των ηθικών αξιών, της ανέχειας ή των ανεκπλήρωτων προσωπικών φιλοδοξιών, οδηγούνται αναπόφευκτα στην αποκάλυψη της γνήσιας μεν, αλλά υψηλού κινδύνου για το
κοινωνικό σύνολο έπαρσης, αυτής του συνδρόμου "The Untouchables".
