Ένα Πάρκο γεμάτο παραβάτες

Καμηλοπαρδάλεις, αντιλόπες, τίγρεις, πούμα, καφέ αρκούδες με τα μικρά τους, ροζ φλαμίνγκο, πιγκουίνους, ρινόκερους, παπαγάλους με πολύχρωμα φτερά, πύθωνες, κροκόδειλους, παιχνιδιάρικους πιθήκους, καμήλες και τι δεν είδαμε, ξετρελάθηκε ο μικρός! Το Αττικό Πάρκο, μπορεί να μην ξεπερνά σε ποικιλία και πυκνή βλάστηση τα αντίστοιχα πάρκα άλλων χωρών αλλά ήταν πραγματική όαση, ειδικά μετά από μια βόλτα στον Εθνικό μας Κήπο με τα λιγοστά κλουβιά γεμάτα πάπιες και κόκορες και εκεί που περιμένει κανείς την έκπληξη βλέπει λίγο πιο κάτω πάλι πάπιες και κόκορες και με θλίψη αντικρίζει το πλέον άδειο κλουβί δύο επί τρία το οποίο κάποτε, αν είναι δυνατόν, φιλοξενούσε ένα άγριο λιοντάρι. 

Αυτό που με απογοήτευσε όμως, κυρίως στο μεγάλο πάρκο όπου υπήρχαν αρκετές ταμπέλες, ήταν η ίσως και φασιστική θα τολμήσω να πω επιμονή των περισσότερων επισκεπτών να τις αγνοούν. Οι κανόνες ήταν σαφείς: "Μη ταΐζετε, μη πετάτε αντικείμενα και μην ενοχλείτε τα ζώα με οποιοδήποτε τρόπο, μη τρέχετε, μη φωνάζετε, μη σκαρφαλώνετε στους φράχτες και μη παραβιάζετε απαγορευμένες περιοχές". Παρά τις προειδοποιήσεις, όχι μόνο οι πιο πολλοί γονείς δεν έκαναν συστάσεις στα βλαστάρια τους να μην ουρλιάζουν στα ζώα και στα πουλιά, όχι μόνο δεν τα εμπόδιζαν να στέκονται στα κάγκελα από τη εσωτερική πλευρά αλλά τα προέτρεπαν κιόλας να ταΐζουν τα μικρά ζώα μπισκοτάκια, πατατάκια και φαγητό από τάπερ! Οι ίδιοι διασκέδαζαν με το να επιβάλλουν την άθλια συμπεριφορά τους, άφηνοντας πίσω τους ένα σωρό κουτάκια και περιτυλίγματα συσκευασιών σε σημεία που είχαν πρόσβαση οι μαϊμούδες να τ' αρπάξουν, να τα μασήσουν και να πνιγούν, κάτι το οποίο έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν και μετά τι άλλο, έφυγαν με τη συνείδησή τους ήσυχη. 

Είναι και αυτός ένας τρόπος ωραίοι ως ελληναράδες να δείξουμε την υπεροχή μας κι εμείς κάπου, δε λέω, αλλά η διεύθυνση του Πάρκου οφείλει να τοποθετήσει ανθρώπους ώστε να περιφρουρούν  τον χώρο και όταν γράφει ότι έχει "το δικαίωμα να αποβάλλει τους παραβάτες", να το πράττει. 

Με αφορμή αυτή την επίσκεψη και στα πλαίσια μιας αέναης αναζήτησης αιτιών και αιτιατών της κρίσης γενικότερα, σκεφτόμουν μήπως επιτέλους πρέπει να σταματήσουμε να ορίζουμε τις καταστάσεις όπως μας βολεύει. Δεν είμαστε μια χώρα με ανεφάρμοστους νόμους, κανόνες και αμέτρητες δεοντολογίες και αυτό ήταν όλο, αλλά μια χώρα με χιλιάδες παραβάτες που δρουν ανενόχλητοι και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί! Απλό δεν είναι; 

Φωτογραφίες: maximus

.