10/05/2009


"... Ήταν ένα δρομάκι προς λογής λογής παραδείσους αυτό το στενόμακρο καφενεδάκι, μια γόνιμη γης σπαρμένη όνειρα και πόθους, ανθισμένη από τούτα τα φλογάτα και θεόφτωχα νιάτα...


Οι κουβέντες άρχιζαν πάντα με μια υπόσχεση, που δεν τέλειωνε, σαν ένα βέλος που το πετούσαν στο σκοτάδι και δε νοιάζονταν να κοιτάξουν πού έπεφτε: Όταν θα πάμε στο Παρίσι... όταν θα τυπώσω το πρώτο μου βιβλίο... Όταν θα αλλάξει αυτή η κατάσταση... όταν θα κάμω την πρώτη μου έκθεση....


Τί όμορφη που είναι η ζωή!! Και να βρέχει, να βρέχει... Και να μην έχεις παλτό και τα χέρια σου να τρέμουν και να 'ναι το στομάχι σου άδειο αλλά εσύ να μην τα συλλογιέσαι όλα τούτα καθόλου... Τί όμορφη που είναι η ζωή!!!..."


Απόσπασμα από την Αστροφεγγιά, του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου

Μουσική: Την Ζωή μου Ξετυλίγω


*Ίσως ακούσετε κάποιο άλλο τραγούδι απ' αυτό που γράφω, υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα με το ραδιοφωνάκι μου. Ελπίζω να το διορθώσω σύντομα.

12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Είναι όμορφη η ζωή αργά ή γρήγορα θα μας αποκαλυφτεί η ομορφιά της...

Υ.Γ. Θέλω να σου στείλω κάτι πες μου πώς μπορώ...

Πολλά φιλιά!!!

επί λέξει είπε...

Αχ, αυτές οι υποσχέσεις. Είναι οι πρώτες προς αναίρεση!

Καλή σου εβδομάδα!

Λi είπε...

Υπέροχα λόγια γατί μου μαύρο!

Φιλί τιγρένιο..

Μαρία Δριμή είπε...

Είναι το αύριο που κάνει ακόμα και το αβάσταχτο σήμερα να μην φαντάζει ανυπέρβλητο.
Καλή σου νύχτα, Ελένη.

ippoliti_ippoliti είπε...

Ομορφη η ζωή, παρά τις δυσκολίες της όμορφη. Εξαιρετικό απόσπασμα, για άλλη μία φορά εξαιρετική επιλογή "ρομαντικό γατί"
Πολύ καλό σας βράδυ

maximus είπε...

@Margo, ε.. NAI, έτσι γίνεται συνήθως.. Πιο αισιόδοξη σας ακούω xμμμ :-)

Φιλί


@aa, μερικές φορές όμως είναι για καλό, πραγματοποιούνται άλλες, ανείπωτες! Τα καλύτερα είναι αυτά που συμβαίνουν χωρίς να τα έχει υποσχεθεί ποτέ κανείς σε κανέναν.

Καλή εβδομάδα και σε σας :-)


@tiger_lilious, ευχαριστώ, χαίρομαι που περνάτε καλά εδώ :-)

Πατουσάκια..


@Maria Jose, εξαρτάται τι είδου "αύριο" είναι αυτό θα έλεγα αλλά ναι, έχετε δίκιο!

Καλό σας απόγευμα ;-)


@ippoliti_ippoliti, πόσα ευχαριστώ θα σας πω ακόμα.. μέχρι να με βαρεθείτε :-)

To Γατί

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Τι όμορφη που είναι η ζωή...Τι όμορφη που είναι η ζωή...Τι όμορφη, πόσο απίστευτα ζωή που όσο πιο πολύ μου κρύβεται τόσο πιο πολύ την ποθώ, όσο πιο πολύ με πληγώνει τόσο πιο πολύ πεισμώνω.Τι όμορφη που είναι η ζωή!!Καλημέρα...να .εχεις..

maximus είπε...

@Carpe Diem, εσείς καλή μου νεράιδα, ως δια μαγείας εμφανίζεστε την κατάλληλη στιγμή και μου λέτε τα καταλληλα λόγια. Ναι, είτε έτσι είτε αλλιώς η ζωή είναι όμορφη :-)

Σας φιλώ!

goofyMAGOUFH είπε...

Αχ, αυτός ο Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος!
Αχ, αυτές οι υποσχέσεις της βροχής!
Αχ, αυτό το τρέμουλο!
.
.
.
Θλίβομαι μονάχα που χαρακτηρίζει θεόφτωχα τα νιάτα.
Θετά είναι ίσως.
Πως αλλιώς να εξηγήσω το ότι αργούμε να τα εκτιμήσουμε,
αργούμε να τα χαρούμε...

maximus είπε...

@goofyMAGOUGH, όλες οι ηλικίες πιστεύω πως είναι ελκυστικές με ένα περίεργο τρόπο. Όσο για τα νιάτα, αν υπάρχουν ζωντανά μέσα μας, τότε μπορούμε να τα ξαναζούμε όποτε εμείς το έχουμε ανάγκη.. μα με λίγες ρυτίδες μα με λίγα γκρίζα μαλλιά, τι σημασία έχει αν μας συναρπάζει η ζωή ακόμα..

Τρία Αχ βλέπω, να σας δώσω κι ένα δικό μου να τα κάνουμε τέσσερα :-)

Kαληνύχτα

ολα θα πανε καλα... είπε...

τι όμορφη που είναι η ζωή,όταν έχεις ακόμα τον χρόνο μπροστά σου και όταν έχεις και τη δυνατότητα να αλλάξεις κάποια πράγματα στη ζωή σου.Κυρίως,όταν είσαι υγιής.Λίγο πριν το τέλος,μάλλον πίκρα φαντάζομαι πως νιώθει κανείς για τη ζωή που "θα..." αλλά "δεν...",από φόβο,από δειλία,από φτώχεια,από πάθος,από την αρρώστεια.
Αφήστε με,εμένα,να παραληρώ!Άλλωστε σπάνια να έρθει κανείς εδώ,εκ των υστέρων,ένα μήνα μετά.Δε γίνομαι και ρεζίλι δηλαδή.

maximus είπε...

@ολα θα πανε καλα, πιο πολύ ρεζίλι από εμένα που τα παρουσιάζω δεν θα γίνετε, αφού όμως αυτοί είμαστε.. πως να το κρύψουμε άλλωστε..

Σωστά αυτό το θα αλλά δεν είναι ψυχοφθόρο. Μπορεί όμως να είναι μόνο μια μικρή καθυστέρηση γιατί αν λύσεις το πρόβλημα της δειλίας, ή του φόβου, ή της φτώχειας ή του ..λάθος πάθους, ή της αρρώστιας..(την οποία ή την θεραπεύεις ή την παίρνεις υπο μάλης και πορεύεστε στην ζωή και στον θάνατο, τότε κάτι μπορείς να καταφέρεις. Μεγάλη κουβέντα θα πω, αλλά ακόμα και ένας ασθενής μπορεί να δει την ζωή όμορφη και με συγχωρείτε που δεν μπορώ να σας εξηγήσω το πως :-)