5/18/2011

Death in the Blogosphere.




Eδώ και τρία χρόνια σχεδόν που επισκέπτομαι το διαδίκτυο έχω παρατηρήσει ότι κάθε φορά που κάποιος θέλει ή αναγκάζετε να σταματήσει να γράφει όλοι οι e-φίλοι προσπαθούν πάση θυσία να τον αποτρέψουν. Μήπως όμως έρχεται η ώρα που κάποιος πλέον οφείλει να διακόψει μια ασχολία είτε γιατί δεν ικανοποιεί πια τις ανάγκες του είτε γιατί δεν επιτυγχάνει πια τον σκοπό της; Σίγουρα θα έχετε διαβάσει πολλές ιδέες για το πως να φτιάξετε ένα επιτυχημένο blog αλλά μεταξύ αστείου και σοβαρού,  όσο και αν ακούγεται σκληρό για όλους όσοι έχετε μοιραστεί πολύτιμες διαδικτυακές στιγμές, μπορεί κάποια στιγμή και να θέσετε στον εαυτό σας τα ερώτηματα, γιατί, πότε και πως μπορώ να ξεφορτωθώ το ιστολόγιό μου. Εγκαίρως!

1.     Αν κάνατε κακή αρχή
Συχνά λίγες εβδομάδες μετά την δημιουργία ενός ιστολογίου μετά δηλαδή τον πρώτο ενθουσιασμό του συγγραφέα αλλά και των αναγνωστών σύντομα έρχεται η σκληρή πραγματικότητα σύμφωνα με την οποία είναι της μοίρας γραφτό να χαθεί αυτή η μαγεία, η αφοσίωση και τελικά να μην διαβάζει κανείς αυτό το ιστολόγιο όσες προσπάθειες και αν γίνονται, οπότε είναι προτιμότερο να αποκτήσετε μια άλλη ασχολία και να μη βασανίζεστε άλλο.


2.     Aν η  ζωή  "ποδοπατά " όχι μόνο εσάς αλλά και το ιστολόγιό σας
Μπορεί η ασχολία σας να κρατήσει πολύ παραπάνω από μερικές εβδομάδες αλλά ίσως είστε τόσο απορροφημένοι με τα δυσβάσταχτα προβλήματά της ζωής ή της προσωπικότητάς σας και έτσι οι περισσότερες αναρτήσεις σας να καταλήγουν να είναι δικαιολογίες που μάταια εξηγούν για ποιο λόγο δεν γράφετε ή ότι θα επιστρέψετε σύντομα και άλλα τέτοια. Καλό είναι να μην ξεχνάτε ότι ο χώρος του διαδικτύου δεν ενδείκνυται για ψυχοθεραπεία. Είναι φυσικό να διστάζετε να το παραδεχτείτε αλλά μήπως ένας καλός ψυχίατρος είναι πιο κατάλληλος για εσας από κάποιους μπλογκο-φίλους με αμφίβολα ή και ύποπτα κίνητρα;


3.     Αν δεν ταιριάζει στον ευαίσθητο χαρακτήρα σας.
Αν είστε υπερβολικά συνασθηματικός ή θίγεστε εύκολα καλύτερα να ασχοληθείτε με κάτι άλλο, όπως με τη ζωγραφική ή με τη φωτογραφία που είναι πιο μοναχικά σπορ. Κακώς περιμένετε ότι όλοι θα συμφωνήσουν ή όλοι θα διαφωνήσουν μαζί σας με τον πιο ευγενικό τρόπο. Κανένας κόσμος δεν είναι αγγελικά πλασμένος, εκτός από αυτόν του μυαλού σας. Αν ο σκοπός σας δε, δεν είναι να γράφετε κείμενα και να μοιράζεστε τις απόψεις σας, αλλά να βρείτε φίλους καρδιακούς ή διάφορους συντρόφους, μην ξεχνάτε ότι ο σκοπός ενός ιστολογίου δεν είναι αυτός των chat roomς, διαφόρων zone derotica, ιστότοπων τύπου you porn ή συναντήσεων σε γραφεία συνoικεσίων. Μην προσπαθείτε χρησιμοποιώντας τα παραπλανητικά μέσα της μπλογκόσφαιρας, να γίνετε απεγνωσμένα αυτό που κάποιος άλλος το ίδιο απεγνωσμένα ψάχνει στο διαδίκτυο έχοντας παρόμοιες εφηβικές ψευδαισθήσεις με τις δικές σας. Καλή η φαντασία αλλά έχει και τα όριά της.


Αν υπάρχουν κάποιοι από τους παραπάνω λόγους ή ακόμα σοβαρότεροι ώστε να θέλετε οπωσδήποτε να "σκοτώσετε" το ιστολόγιό σας πριν αυτό "σκοτώσει" εσάς, οι πιο γνωστές λύσεις είναι οι εξής:

·         Να το αφήσετε να "αιωρείται" στο διαδίκτυο εις ανάμνηση και να το επισκέπτεστε που και που με μάτια βουρκωμένα.
·         Να το δανείσετε σε κάποιον άλλον ο οποίος θα γράφει στη θέση σας. Σε αυτήν την περίπτωση βέβαια ρισκάρετε να το μετανιώσετε οικτρά κυρίως αν το ιστολόγιό σας είναι ήδη επιτυχημένο διότι υπάρχει ο κίνδυνος να χάσει την υψηλή επισκεψιμότητά του ακόμα και αν συνεχίσει να έχει ποιοτικό περιεχόμενο. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες τις περισσότερες φορές είναι το προσωπικό και ιδιαίτερο ύφος του συγγραφέα που κάνει ένα μπλογκ δημοφιλές.
·         Αφού πρώτα αποχαιρετίσετε τους διαδικτυακούς σας φίλους έναν έναν, στ’ αλήθεια και όχι γιατί κατά βάθος θέλετε μόνο να τους εκβιάσετε να σας επισκέπτονται συχνότερα, ένα πρωί σταματήστε απλώς να γράφετε.
·         Να το σβήσετε χωρίς να δώσετε καμία εξήγηση σε κανέναν και να εξαφανιστείτε. Μην το πράξετε όμως εν βρασμώ ψυχής ή εν μέσω νευρικής κατάρρευσης, κλαυθμών ή άλλων μικροαστικών εξάρσεων, κυρίως αν οι λόγοι δεν έχουν καμιά σχέση με το άμοιρο αυτό ιστολόγιο.

Αν όμως παρά τις δυσκολίες, δε λέτε να συνειδητοποιήσετε την πιθανότατα δραματική κατάσταση στη οποία βρίσκεστε εσείς ή το ιστολόγιό σας και επιμένετε να συνεχίσετε το μπλογκινγκ, κανείς δεν μπορεί να σας εμποδίσει. Πιστεύω, σύμφωνα με όσα έχω δει έως τώρα, πέρα από το ποιοτικό περιεχόμενο, το ιδιαίτερο στυλ, το ύφος, την ενδιαφέρουσα θεματολογία και την συχνή ανανέωση των άρθρων, που είναι οι βασικοί κανόνες ενός καλού ιστολογίου, αν ακολουθήσετε και τα παρακάτω βήματα μπορεί να μην είστε μεν αρεστοί σε όλους, αλλά θα γίνετε μπλογκο-ανάρπαστοι!


  • Να έχετε πάντα άποψη για όλα συνήθως αντίθετη από τους άλλους, Αυτό θα τους ιντριγκάρει και θα θέλουν να σας γνωρίσουν περισσότερο.
  • Να απαντάτε το αντίθετο από αυτό που εννοείτε για να τους μπερδεύετε και να μην εκτίθεστε.
  • Να έχετε έτοιμη απάντηση για κάθε ερώτηση ακόμα και αν δεν σας αφορά.
  • Να  σπέρνετε την ασυνεννοησία στους υπόλοιπους, να είστε ο ηθικός αυτουργός των διαδικτυακών καυγάδων ώστε μετά να επανέρχεστε ως καλός "πυροσβέστης" για να εξομαλύνετε την κατάσταση. Με αυτό ειδικά θα σας λατρέψουν!
  • Να "δουλεύετε" τους άλλους με το να γράφετε άλλα και στη πραγματικότητα να πράττετε ακριβώς τα αντίθετα. Ακόμα και αν δεν το γνωρίζουν αυτό θα δώσει μεγάλο boost στην αυτοπεποίθησή σας και επομένως θα συμβάλλει στην γρηγορότερη κατάκτηση όχι απλώς μιας οποιασδήποτε θέσης στο πάνθεον των δημοφιλέστερων ιστολογίων της μικρής και πολύπαθης πόλης μας αλλά την πιο τιμητική από όλες.



12 σχόλια:

{.πavλος.} είπε...

exw perasei ayth thn fash kai kserw...poly kalo post.

[to diko mou apla to eixa kleisei tote]

thn kalispera mou ;)

Margo είπε...

Χμμ γατούλι με εκπλήσεις. Για μπλοκοψυχολόγος νομίζω θα τα πήγαινες θαυμάσια:)
Πολύ καλές παρατηρήσεις.. νομίζω κάλυψες του πάντες και τα πάντα!

Πάντως θαυμάζω τα blogs που ενώ δεν είναι δημοφιλή οι ιδιοκτήτες τους συνεχίζουν να κάνουν καταπληκτική δουλειά προσφέροντας ανάλογα τη θεματολογία τους.

Πολλά φιλιά!!!

maximus είπε...

@{.πavλος.} .. ποια φάση απ΄ όλες;

Υπάρχει ώρες ώρες τόση μελαγχολία γύρω μας, υπάρχουν και ένα σωρό προβλήματα στην καθημερινότητά μας, τουλάχιστον αυτό το χόμπι το οποίο βασίζεται στην επικοινωνία, πρέπει να είναι μια ευχάριστη απασχόληση και πέρα από την ενημέρωση, να μας δίνει χαρά, ικανοποίηση και να μας ψυχαγωγεί, αλλιώς τι νόημα έχει;

Κι εγώ έχω κάνει διάφορα κατά καιρούς, θα φύγω, θα ξανάρθω και άλλες τέτοις σαχλαμαρίτσες :)

Καλό σου βράδυ.

maximus είπε...

@Μargo.. είναι το καινούργιο μου επάγγελμα.. "παρατηρήτρια" :) Στα τελευταία βήματα βέβαια έχω κλέψει μια δυο ιδέες και τις έχω "εμπλουτίσει" με άλλες δικές μου. Θαυμάζω κι εγώ όσους κάνουν καλή δουλειά, μακάρι να είχα χρόνο να τους διαβάζω όλους.

Καλή σου νύχτα!

Ανώνυμος είπε...

Αχ! Δεν ξέρω τί να πρωτοδιαλέξω... όλα ή τίποτα...

Φιλί... όπως πάντα χτυπάς στο κέντρο...

maximus είπε...

@ΟΔΟΙΠΟΡΟΣ, ε μα πάρτε κάτι, για το Νο 2 υπάρχει και προσφορά, ψυχιατρική παρακολούθηση και συμβουλές δωρεάν αλλά μόνο για τα επόμενα 10 λεπτά :))

Σ΄ευχαριστώ. Καλό απόγευμα!

vasiliki είπε...

Προβληματισμός; η χιούμορ; Προτιμώ το χιούμορ. Ταιριάζει καλύτερα στην περίπτωση των blog
Άλλωστε γιατί να είναι τόσο συγκλονιστικη η στιγμή της διαγραφής ενός blog οταν γίνεται απο τον δημιουργό του; Ολα κάποτε έχουν αρχή και τέλος:):)
καλή σου νύχτα maximus - φιλιά

Εκείνος είπε...

Όμορφη ανάρτηση. "Με βρήκα" σε πολλά σημεία της αλλά μάλλον είμαι από αυτούς που αντέχουν!

Την καλησπέρα μου.

maximus είπε...

@vasiliki, προβληματισμός για όσους παίρνουν στα σοβαρά ότι είναι στην ουσία του για γέλια, χιούμορ για τους υπόλοιπους :))

Δεν έχω αισθανθεί ποτέ την ανάγκη να διαγράψω στο ιστολόγιό μου αλλά φαντάζομαι ότι το αν είναι συγκλονιστική μια τέτοια στιγμή ή όχι έγκειται στο πόση σημασία έδινε ο δημιουργός σε όλα όσα έγραφε έως τώρα.

Καλό απόγευμα :) Σε φιλώ.

maximus είπε...

@Εκείνος, κάπου διάβασα ότι στα δύσκολα γενικότερα, "ο ευάλωτος μένει, έχει τη δύναμη να αντέχει, ο σκληρός φεύγει".

Καλό σου απόγευμα

Μαρία Δριμή είπε...

Εμένα με πιάνει συχνά η διάθεση να το αλλάξω. Πάντα, μετά από κάθε αλλαγή, δεν περνάει πολύς καιρός και κάτι μου φταίει πάλι. Όμως αυτό δεν έχει να κάνει με το μπλογκ, αλλά με τη γενικότερη στάση μου στη ζωή. Πάντως δεν θα το διέγραφα ποτέ.

maximus είπε...

@ΜΑΡΙΑ ΔΡΙΜΗ, ξέρεις πόσες ώρες περνώ κατά καιρούς παίζοντας με τον σχεδιασμό του μπλογκ; Αργότερα το επαναφέρω στην αρχική του μορφή, όπως ξεκίνησε, γιατί μόνο αυτή με ευχαριστεί τελικά. Μπορεί να μην είναι πραγματικές αλλαγές αλλά είναι ένας τρόπος χαλάρωσης να αλλάζουμε χρώματα, σχέδια, φωτογραφίες, προφίλ κ.λ.π.