Στα έργα οι χαρακτήρες δεν χρειάζεται να πουν πολλά.
Με μία λέξη θίγονται, σιωπούν.
Ένα βλέμμα φτάνει για να ζητήσουν συγνώμη.
Μια φράση είναι αρκετή για να αγκαλιαστούν ή να χωρίσουν για πάντα.
Ο λόγος είναι μεστός. Οι λέξεις σφηνώνουν.
Το σώμα προδίδει ακριβώς τα συναισθήματα που υπάρχουν, όχι άλλα.
Το φόντο, το φως και ο ήχος, όλα συνηγορούν στο να φανεί η αλήθεια.
Η εικόνα μιλάει από μόνη της, παραδίνεται στο προφανές.
Κι όμως, τίποτα δεν τελειώνει εκεί.
Το έργο τελειώνει στον θεατή.
Με μία λέξη θίγονται, σιωπούν.
Ένα βλέμμα φτάνει για να ζητήσουν συγνώμη.
Μια φράση είναι αρκετή για να αγκαλιαστούν ή να χωρίσουν για πάντα.
Ο λόγος είναι μεστός. Οι λέξεις σφηνώνουν.
Το σώμα προδίδει ακριβώς τα συναισθήματα που υπάρχουν, όχι άλλα.
Το φόντο, το φως και ο ήχος, όλα συνηγορούν στο να φανεί η αλήθεια.
Η εικόνα μιλάει από μόνη της, παραδίνεται στο προφανές.
Κι όμως, τίποτα δεν τελειώνει εκεί.
Το έργο τελειώνει στον θεατή.
2 σχόλια:
Έχεις ακούσει για το, "La grandeur des folies"...έτσι χαρακτηρίζεται κάποιος όταν στοχεύει πάνω από τις δυνάμεις του...λες να είναι καλή αυτή η τρέλα;
Έχω μια παρόμοια εικόνα- φωτογραφία από τη γιαγιά μου μαζί με την ξαδέλφη της!
Καλό μας αποφευμάτακι...ΑΦ! :))
@Άιναφετς, είναι μερικά πράγματα που πρώτα τα ζεις και μετά ακούς γι' αυτά.
Πολύτιμες τέτοιες φωτογραφίες. Οταν δε τις κοιτάς μετά από χρόνια είναι συγκινητικό!
Καλό σαββατοκύριακο! Χαίρομαι που περάσατε :)
Δημοσίευση σχολίου