Ο κάθε καλλιτέχνης εκφράζει το ωραίο ή το άσχημο, το δίκαιο ή το άδικο, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται, έτσι και το τι μπορεί να προκαλέσει αισθητική συγκίνηση στον κάθε άνθρωπο είναι σίγουρα υποκειμενικό. Υπάρχει όμως ένας κοινός τόπος, εκεί που η τέχνη δίνει διέξοδο στα συναισθήματα του καλλιτέχνη και την ίδια στιγμή γεννά κάποια άλλα στους κριτές της. Μπορεί ο καλλιτέχνης να νιώθει ενθουσιασμό και ο θεατής αμφιβολία ή το αντίστροφο, αυτή όμως η νοερή συνύπαρξη είναι που ενισχύει τη φαντασία, την οποία δεν πρέπει να υποτιμάμε, αν είναι εκείνη που μαζί με το συναίσθημα μας προετοιμάζουν για νέες ιδέες. Όλη αυτή η εσωτερική διαδρομή μας οδηγεί κατά την άποψή μου στη βαθύτερη αυτογνωσία, επομένως σε μια πιο γόνιμη επικοινωνία, άρα και σε μια ουσιαστικότερη ατομική ελευθερία, η οποία όταν εξυψώνει το ένα άτομο, δεν ισοπεδώνει το άλλο.
Φωτογραφία: Άσκηση, Τμήμα Ζωγραφικής , ΔΕΠΑΧ, Χαλάνδρι, Φεβρουάριος του 2005
8 σχόλια:
δικό σου???????
Για να αρχίσουμε να εκδηλωνόμαστε:))
Φιλιάααααα!
Θα συμφωνήσω με κάθε λέξη και ειδικά με την τελευταία πρόταση
ΚΥΤΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΕΡΓΟ ΣΟΥ ΔΙΑΚΡΙΝΩ ΕΝΑ ΦΟΒΟ.
ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ?
@Margo, ναι και χρειάζομαι πολλά μαθήματα όπως αντιλαμβάνεστε. Τώρα που το παρατηρώ, στην αποθήκη φαινόταν καλύτερο. Φιλιά :))
Είναι πολύ όμορφο αλλά ξέρετε τί μου αρέσει πιο πολύ απ' όλα; Που ένα παραδοσιακό "ελληνικό μπλε" τραπεζάκι, έχει βαφτεί στα κόκκινα.
Την καλημέρα μου.
@Καλωσήρθατε efi :) Έτσι είναι, πρέπει να βρίσκουμε τρόπους να αντιμετωπίζουμε οτιδήποτε
@Ανώνυμος, τον μόνο φόβο που μπορώ να θυμηθώ για εκείνο το πρωινό του 2005 είναι μη βγει πολύ στραβό το σχέδιο.
Με ποια/ποιον έχω την τιμή να μιλώ παρακαλώ;
@Εκείνος, το τραπεζάκι πάντως ήταν και στην πραγματικότητα κόκκινο, η επιλογή των αντικειμένων είχε γίνει από τ δασκάλα.
Ευχαριστώ πολύ :))
Δημοσίευση σχολίου