Η συγκρότηση της προσωπικότητας των μικρών μαθητών δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην αναγκαιότητα των γνώσεων αλλά πρέπει να περνά και μέσα από τη διαμόρφωση του ψυχικού τους κόσμου. Η συμβολή των γονιών πρέπει να είναι ουσιαστική στη συναισθηματική ασφάλειά των παιδιών, ώστε η υγιής έκφραση των συναισθημάτων τους, η δημιουργία, η φαντασία, η αγάπη για τη ζωή και ότι αυτή αντιπροσωπεύει να φωτίζουν τον δρόμο τους.
Όταν συναντήσουν τις μεγάλες απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, οι γνώσεις και οι πνευματικές δεξιότητες ίσως και να επαρκούν. Η απόκτηση όμως ευσυνειδησίας, συναίσθησης του κοινωνικού τους ρόλου και δυνατής κοινωνικής στάσης για παράδειγμα σίγουρα προϋποθέτει την κάλυψη των ψυχικών τους αναγκών ως υπόβαθρο. Το ζητούμενο δεν είναι λοιπόν μόνο η πνευματική καλλιέργεια των παιδιών αλλά και η συναισθηματική.