Ν' ακούς, ν' αγαπάς και να ζεις όταν μαθαίνεις

Το χάραμα με βρήκε ευδιάθετη. Αργότερα ομολογώ πως η πολυσύνθετη ψυχοσύνθεσή μου άρχισε να κλονίζεται. Μέχρι το μεσημέρι διάφορα τηλεφωνήματα και ένας έντονος διάλογος ήταν αρκετά για να νιώσω δυσφορία.

Μέσα στην ημέρα αντίκρισα και μια ορθάνοιχτη παλάμη. Το αμάρτημά μου ήταν ότι σταμάτησα όταν άναψε το κόκκινο φανάρι. Ναι, ναι καλά διαβάσατε, τον κύριο με την μηχανή πίσω μου βλέπετε αυτό δεν το βόλευε αφού είχε αναπτύξει ήδη μεγάλη ταχύτητα. Προσπερνώντας το δικό μου αυτοκίνητο και την ίδια στιγμή που εκείνος παραβίαζε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας άρχισε να ξεστομίζει διάφορα κοσμητικά επίθετα. Κάποιος άλλος που παρακολούθησε το περιστατικό ανέλαβε δράση. Ετοιμαζόταν να τον κυνηγήσει εκ μέρους μου, από ότι μου είπε. Άλλο και τούτο.

Δεν θύμωσα καθόλου όμως σήμερα, όχι δεν υπέκυψα στις ψυχαναγκαστικές προκλήσεις αλλοφροσύνης κανενός. Μα επειδή δεν ξέρω τι θα μ’ έβρει μέχρι το βράδυ, κάθισα στο γραφείο νιώθοντας την ανάγκη να διαβάσω ποιήματα και ξεφυλλίζοντας επί μισή ώρα συνάντησα τους παρακάτω στίχους. Κατά τη γνώμη μου η ανάγνωση στοχασμών των μεγάλων μας ποιητών μπορεί να συνιστά αφύσικη συνέχεια μιας παράλογης καθημερινότητας αλλά ακυρώνει ως δια μαγείας την ασχήμια και δρα ακαριαία ενάντια στον φόβο της ελευθερίας.

Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.
Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις
αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις
να τες ακολουθείς. Και όσο εμπροστά προβαίνεις,
τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι.

Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια·
έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις,
τότε κυρίως πρόσεξε σα βγεις στον δρόμον έξω,
εξουσιαστής περίβλεπτος με συνοδεία,
αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο
κανένας Αρτεμίδωρος, που φέρνει γράμμα,
και λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα,
είναι μεγάλα πράγματα που σ' ενδιαφέρουν»,
μη λείψεις να σταθείς· μη λείψεις ν' αναβάλεις
κάθε ομιλίαν ή δουλειά· μη λείψεις τους διαφόρους
που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις
(τους βλέπεις πιο αργά)· ας περιμένει ακόμη
κ' η Σύγκλητος αυτή, κ' ευθύς να τα γνωρίσεις
τα σοβαρά γραφόμενα του Αρτεμιδώρου.

Μάρτιαι Ειδοί - Κ.Π. Καβάφης

Homο Vampire

Εις το όνομα του ανούσιου, της σαχλαμάρας και μιας ανεξάντλητης αποχαύνωσης στην αρχή μας δίνεται η εντύπωση του απόλυτου ελέγχου. Κάποια χρόνια αργότερα, όταν τα πολιτικά πρόσωπα δεν είναι πια στο προσκήνιο ώστε να φθαρούν πολύ, έρχονται στο φως δηλώσεις, καταθέσεις και έγγραφα. Όλα ρίχνονται στο ίδιο τσουβάλι μέχρι να γίνουν αντικείμενα αντιπαραθέσεων και διαμάχης. Κάποια στερούνται σοβαρότητας κάποια όχι. 

 

Αυτό που μου προκαλεί μεγάλη έκπληξη όμως είναι που συνηθίσαμε και σχεδόν τίποτα δεν μας συγκλονίζει. Γίναμε ανθεκτικοί και αδιαφορούμε ακόμα και όταν κάποιοι επενδύουν στον  αφανισμό των άλλων, ακόμα και όταν τα δεδομένα αναιρούνται, ακόμα και όταν η σύγχυση που αρχικά δεν είναι αντιληπτή φτάνει στο κατώφλι μας. Με συνοπτικές διαδικασίες πρoσωπικότητες συρρικνώνονται ή καρατομούνται από ένα ειδικό είδος ανθρώπων, που λες και έχουν έρθει στη γη με ειδική αποστολή. Όταν διακυβεύονται τα δικά τους συμφέροντα δε, η μάχη είναι αδιάκοπη και μην αναρωτιέστε πως και δεν ξεπερνούν ποτέ τα όρια, γιατί δεν υπάρχει κανένα οριακό σημείο. Η εξέλιξη τους δεν ανακόπτεται, γιατί αυτό το είδος δεν προέρχεται από πίθηκο αλλά από υπερεξελιγμένα βαμπίρ ή χάιλαντερ ή κάτι ανάμικτο, όπως ο κιμάς, μισός μισός και διπλοκομμένος. 
 

Τελικά υπάρχει φως μέσα σ' αυτόν τον ευρύτερο "σκοταδισμό"; Πέρα από πτυχία και πετυχημένες καριέρες, υπάρχουν οι άνθρωποι που θα συμπεριφερθούν με θάρρος, ανθρωπιά και αγάπη; Λέω πως ναι, αλλά όλοι αυτοί πρέπει να αποκτήσουν δράση ώστε να δημιουργηθεί ζύμωση ιδεών, να κατακρημνιστούν οι δήθεν στυλοβάτες αυτής της καψερής της κοινωνίας και να αναδειχθούν νέα πρόσωπα που θα συμβάλλουν αποτελεσματικά σε έναν μεταγενέστερο κοσμοπολιτισμό που δεν θα αναγγέλλεται στα μπαλκόνια και μετά θα σκαλώνει στους επιτήδειους. 
 

Μα κι εμείς "οι απέξω" μήπως να σταματήσουμε να τριγυρνάμε αποσβολωμένοι λες και είμαστε κλεισμένοι σε ένα πλανητάριο καταδικασμένοι αιωνίως να χαζεύουμε τη θέα με πλήρη παθητικότητα; Ο πολίτης πρέπει να μαθαίνει όχι μόνο τα δικαιώματά του αλλά και τις υποχρεώσεις του. Ας αφήσουμε πίσω μας τον τυφλό κομματισμό, τις οικογενειακές κομματικές παραδόσεις και την πίστη σε λέξεις που δεν έχουν αντίκρισμα. Αυτός που υπόσχεται να μας "βολέψει" κάπου αν τον ψηφίσουμε δεν θα έχει ούτε σκοπό ούτε και χρόνο να ασχοληθεί με καμία ηθικοπνευματική, κοινωνική ή περιβαλλοντική αναβάθμιση. Αυτού του είδους η φαυλότητα που κάνει κύκλους τόσες δεκαετίες πρέπει να σταματήσει. Γιατί δεν μας θίγει αυτό πλέον; Γιατί ένα ένα τα βαμπίρ έγιναν ένας κι από μας; Γιατί αν δεν επηρεάζονται το εισόδημα μας και η γειτονιά μας δεν μας ενδιαφέρει πως ασκείται η πολιτική; Γιατί όλες οι καταστροφικές συλλογιστικές έγιναν άγραφοι νόμοι του κράτους, καθοριστικοί ακόμα και για την ίδια μας την υπόσταση; 

Φωτογραφία: maximus

Είναι τα όριά μας μεταθετά;

Με αφορμή την ερασιτεχνική προσπάθεια Δανών φυσικών να εκτοξεύσουν έναν πύραυλο στο διάστημα, αναρωτιέμαι αν μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τα όρια του ανθρώπου με ένα διαστελλόμενο σύμπαν.

 

Αν ο άνθρωπος ανακαλύψει ότι μια άλλη σφαιρική θεώρηση ενεργοποιεί τα όριά του, είναι δυνατόν να επιστρέψει σε μια μονοδιάστατη θεώρηση και τι σημαντικό μπορεί να περατώσει πλέον μέσω αυτής;
 

Tι είναι όμως αυτό που ευαισθητοποιεί τελικά έναν άνθρωπο ώστε να ανεβάσει τον πήχη ψηλότερα και από πού αυτό ανακύπτει; Διευρύνει συνειδητά τα όριά του για να χωρέσουν παλιές και νέες αντιλήψεις; 
  

Αν στηριχτούμε στον επαγωγικό κατά μια έννοια συλλογισμό σύμφωνα με τον οποίο η φύση μέσα από τους κανόνες που τη διέπουν βρίσκεται σε μια διαρκή εξέλιξη και ο άνθρωπος υπάγεται στη φύση, τότε και τα όρια του ανθρώπου δεν θα μπορούσαν να διαγράφουν παρόμοια πορεία;

Φωτογραφία : Keith Lancaster - Τίτλος : Walking the dog