Η βλακεία ...

... είναι κοινός τόπος συνάντησης. Κανείς δεν εξαιρείται, "αμαρτάνει τοι και σοφού σοφότερος".  Μόνο που ο μυαλωμένος την πατάει κατ' εξαίρεση και όχι κατ' εξακολούθηση.

Από το Εγχειρίδιο Βλακείας του Διονύση Χαριτόπουλου

Φωτογραφία : Cezary Filew

H αλήθεια της πραγματικής αξίας

 

 

Όταν ανέφερα σε φίλους ότι πέρασαν κιόλας δύο ολόκληρα χρόνια από τότε που δημιούργησα αυτό το ιστολόγιο, με κοίταξαν σχεδόν ανέκφραστοι. Δεν τους κακολογώ όμως, πολλές φορές μπορεί να ενδιαφέρομαι να μάθω, αλλά κατά βάθος ούτε κι εγώ κατανοώ τον ενθουσιασμό τους για θέματα με τα οποία δεν ασχολούμαι. Σε σχέση με την καθημερινότητα, τη δική μου τουλάχιστον, πιστεύω ότι οι ισορροπίες είναι πολύ πιο λεπτές εδώ μέσα, αφού συχνά η ανωνυμία και η απόσταση προσδίδουν ιδιόρρυθμα χαρακτηριστικά σε αυτό το είδος της επικοινωνίας. Θα ήθελα όμως να γνωρίζετε ότι σας εκτιμώ πολύ, όποιοι και αν είστε, όπου και αν ζείτε, όχι μόνο επειδή μοιραζόμαστε το ίδιο μεράκι αλλά επειδή υπάρχει στις συνειδήσεις όλων ότι οι είμαστε πραγματικοί άνθρωποι. Ακόμα και όταν κάποιος εκφέρει μια διαφορετική γνώμη, υπάρχει πάντα ο σεβασμός για τα συναισθήματα του άλλου, χωρίς να περιορίζονται ο αυθορμητισμός και η έμπνευση. Τις ημέρες λοιπόν που για άγνωστο λόγο δεν είχα πρόσβαση στο ιστολόγιό μου, στενοχωρήθηκα μεν γιατί θα έχανα σκέψεις δικές μου και δικές σας, αλλά δεν ένιωσα ούτε για μια στιγμή αποξενωμένη ή αποκομμένη από την όμορφη διαδικτυακή γειτονιά μας και σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. 

.

Love makes the world go round

 

Άνθρωποι, σκέψεις,

εικόνες, στιγμές, αναμνήσεις,

όνειρα, χαμόγελα παντού και πάντα...

...σε κάθε γωνιά, σε κάθε γειτονιά.

Αυτές είναι οι πρώτες ύλες που κάνουν τον κόσμο να γυρνάει

και να μας ξαναγεννάει εσαεί. Αυτές και μόνο!

Κι εμείς αυτές και μόνο τις αξίες πρέπει να κρατήσουμε

μέσα μας για να μπορούμε να ξεχωρίζουμε

τι πραγματικά έχουμε ανάγκη.

Αυτές έχουμε χρέος να τις μοιραστούμε με αυτούς που αγαπάμε.

Να τις γράψουμε, να τις στείλουμε, να τις πούμε.

Να τις κρατήσουμε μακριά από προκατασκευασμένες

και στειρωμένες από όνειρα εποχές.

Πρέπει να σώσουμε αυτό που είμαστε κι αυτά που νιώθουμε.

Πρέπει να δώσουμε ό,τι καλύτερο έχουμε.

Πρέπει να στείλουμε ένα μήνυμα αγάπης

και αισιοδοξίας από πόρτα σε πόρτα,

από σπίτι σε σπίτι, από καρδιά σε καρδιά,

ξεκινώντας από τώρα!

Δεν ξέρω αν σας ακούγονται ουτοπικές αλλά πρώτη φορά λαμβάνω τόσο όμορφες χριστουγεννιάτικες ευχές και μάλιστα από τα ΕΛΤΑ! Τις παραθέτω λοιπόν για να τις μοιραστώ μαζί σας.

.

Νever say (n)ever

 Oι λέξεις "πάντα" και "ποτέ", αν τις πιστέψεις, μπορεί να σε βυθίσουν στην ανυπαρξία. Eλεύθερος είναι όποιος αποδεχτεί ότι ως έννοιες είναι και οι δύο ανύπαρκτες.

Φωτογραφία : Zena Holloway

.

Χιονίζει! Ώρα για ...

... κουραμπιέδες

Υλικά

300 γραμ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
150 γραμ φρέσκο βούτυρο
2 γραμ βανίλια
60 γραμ ζάχαρη άχνη
100 γραμ αμύγδαλα
40 γραμ ζάχαρη άχνη με 2 γραμ βανίλια για πασπάλισμα

Βήματα

1. Χτυπάτε το βούτυρο με τη ζάχαρη να αφρατέψουν.

2. Προσθέστε τη βανίλια, το αλεύρι και τα αμύγδαλα ανακατεύοντας απαλά.

3. Ζυμώνετε πολύ καλά, ώστε η ζύμη να πλάθεται εύκολα. Φτιάχνετε μικρά μπαλάκια μακρόστενα.

4. Τα τοποθετείτε σε βουτυρωμένο ταψί και τα ψήνετε στους 180ο για 25 λεπτά περίπου.

5. Στη συνέχεια αποσύρετε το ταψί από το φούρνο, βγάζετε τους κουραμπιέδες και τους τοποθετείτε σε πιατέλα.

6. Τους σερβίρετε πασπαλισμένους με το μείγμα της άχνης ζάχαρης και της βανίλια

Η συνταγή είναι από εδώ
Φωτογραφία: maximus live




. 

Οur Precious Time

 

Καταγράφοντας απόψεις φίλων και γνωστών για την οικονομική κρίση και πόσο μας έχει επηρεάσει, σκεφτόμουν πως οι ζωές πολλών από εμάς θα μπορούσαν να είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας ή ακόμα καλύτερα, μια συναρπαστική κοινωνική σειρά , ξέρετε, από αυτές που παγώνει η εικόνα και μερόνυχτα ολόκληρα δεν βγαίνει η απάντηση από τα χείλη του πρωταγωνιστή να μάθουμε επιτέλους αν έχει χρεοκοπήσει ή όχι. Περνάει τόσο γρήγορα ο καιρός και τι πολύτιμος που είναι ο χρόνος μας, εδώ στη γη εννοώ, μα και τι ατυχία ή μπορεί και ευτυχία, το μέλλον θα δείξει, που έλαχε σε μας, ότι και αν είμαστε, ενθουσιώδεις, δύστροποι, εύπιστοι, ανυπάκουοι, δειλοί, κουτσοί, στραβοί, όλοι, να μην έχουμε άλλο δρόμο από τον συνεχή ομαδικό αγώνα. Μεταξύ μας όμως, κάποιες στιγμές, που διαρκούν ώρες, είναι και αβάσταχτα μοναχικός αυτός ο δρόμος. Όταν αρχίζουν να κλείνουν οι στρόφιγγες, ο καθένας παλεύει με τα μέσα που διαθέτει και δεν διαθέτουμε όλοι τα ίδια.

 .