And the Oscar Goes to...

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί ήμουν παράλυτος εδώ και δέκα χρόνια και θεραπεύτηκα έχοντας τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης, ακόμα και όταν έχασα την σύντροφό μου γιατί την είχα κουράσει, όπως μου είπε.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, που επιβιώνω με την πενιχρή μου σύνταξη πληρώνοντας και τα δάνεια για το σπίτι που πήρα στην κόρη μου, αφού ο αρραβωνιαστικός της μου είχε εκμυστηρευτεί ότι δεν θα την παντρευόταν χωρίς προίκα, κάτι που δεν της αποκάλυψα ποτέ.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί είμαι μια σκληρά εργαζόμενη νοικοκυρά και μητέρα που μεγαλώνω τέσσερα παιδιά κάνοντας τα στραβά μάτια για τις απιστίες του συζύγου, μια και δε φρόντισα να τελειώσω ούτε το γυμνάσιο.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί αφού δεν με προσλαμβάνουν αλλού, αναγκαστικά ανέχομαι το αφεντικό μου που με θεωρεί απόβρασμα της κοινωνίας μόνο και μόνο επειδή είμαι πρώην χρήστης ναρκωτικών.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί είμαι μια γριούλα που έδωσε τα πάντα για τα παιδιά της και τώρα που είμαι ανήμπορη και χωρίς πνευματική διαύγεια, με έχουν πετάξει σε ένα γηροκομείο γεμάτο κατσαρίδες και νοσοκόμες που με βρίζουν.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, που έχω να δω τους γονείς μου πολλά χρόνια αφού όταν τους είπα ότι είμαι ομοφυλόφιλος με την εξωφρενική συμπεριφορά τους με έδιωξαν από το σπίτι γιατί δεν ήθελαν να το μάθουν η θεία η Κατίνα και ο κυρ Βαγγέλης ο μπακάλης.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί όταν χρεοκόπησα με παράτησε η γυναίκα μου φεύγοντας με τον συνέταιρό μου και παίρνοντας την κηδεμονία των δύο παιδιών μας, το αυτοκίνητο και όλα τα έπιπλα. Τώρα είμαι άστεγος.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα ο γιος μου δεν με προσκαλεί στο σπίτι του γιατί ντρέπεται που είμαι αμόρφωτος, ενώ εγώ έδωσα μέχρι και το εφάπαξ μου για να πληρώσω το μεταπτυχιακό του.

Και τέλος
τα Όσκαρ να τα δώσετε σε
όλους εμάς,
που παρά τα προσωπικά μας προβλήματα
ανεχόμαστε και τα προπετάσματα καπνού για ευημερία

μέσα από τα αυτοαναιρούμενα επιχειρήματα σας

που προσβάλλουν τη συνείδησή μας.

Ανεχόμαστε και τις φρικαλεότητες

και τα σουρεαλιστικά απρόοπτα

της καθημερινότητάς μας,

ενώ ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε

και σε διαρκή ετοιμότητα

με το πιστόλι στον κρόταφο

ζώντας τραγελαφικά παγιδευμένοι

στη χώρα του Όποιος προλάβει τον Κύριον είδε.