Βρήκα στην βιβλιοθήκη μου ξεχασμένο ένα βιβλιαράκι με πραγματικά πολύ πικάντικο περιεχόμενο. Έχει τίτλο “Εγώ ελπίζω να την βολέψω” και φιλοξενεί εκθέσεις παιδιών ενός Δημοτικού σχολείου της Ιταλίας. Η συγκεκριμένη έκδοση είναι του 1995. Μου άρεσαν όλες οι παιδικές εκθέσεις και μου έκανε εντύπωση η οξυδέρκεια των παιδιών! Η παρακάτω έκθεση είναι κατά την γνώμη μου από τις πιο ενδιαφέρουσες.

"Θέμα: Έχετε πάει ποτέ σε νοσοκομείο; Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας και οι συγκινήσεις σας";

"Eγώ δεν έχω πάει ποτέ σε νοσοκομείο για μένα, λέω για μένα. Αλλά έχω πάει για έναν άλλο, που είναι η μαμά μου. Η μαμά μου πονούσε στην κοιλιά της το καλοκαίρι. Τότε έλεγε βοήθεια, βοήθεια, αλλά ο πατέρας μου δεν ήξερε να οδηγεί και στην πολυκατοικία δεν υπήρχε κανείς. Ο πατέρας μου πήγαινε μπρος πίσω στο σπίτι και δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Τότε του ήρθε η ιδέα να τηλεφωνήσει σε ένα νοσοκομείο στη Νάπολι για να στείλουν το νοσοκομειακό , αλλά το πρώτο νοσοκομείο είπε πως δεν υπήρχαν. Ο πατέρας μου τηλεφώνησε στο δεύτερο νοσοκομείο, αλλά και κει δεν υπήρχαν. Και όταν αυτός φωνάζει σαν τρελός από θυμό, εκείνοι είπαν φωνάξτε ένα ιδιωτικό νοσοκομειακό. Τα νοσοκομειακά στην Νάπολι τα χουνε τάτσι μίτσι κότσι με την Καμόρα. Το είπε και το κανάλι 21. Αυτοί κάνουν ψέματα ότι δεν υπάρχουν νοσοκομειακά για να φωνάζουνε τα ιδιωτικά, που παίρνουν εκατομμύρια για να κουβαλήσουνε έναν που πεθαίνει!

Λοιπόν εμείς δεν μπορούμε να τα ακουμπήσουμε τα εκατομμύρια, και ο πατέρας μου κατέβηκε στο δρόμο καl φώναζε πάλι σαν τρελός σε όποιον τον άκουγε. Ένας που έμενε απέναντι βγήκε, και είπε ότι μην ανησυχείτε θα την συνοδέψω εγώ. Αυτός ήταν ο Κοψαυτής ο λαθρέμπορας, αλλά τώρα έκανε καλό. Τότε συνόδεψε την μαμά στο Καλνταλέλι. Χωρούσα και γω. Στο Καλνταλέλι όλοι έκαναν ερωτήσεις με το πάσο τους, και η μαμά μου είχε τα φίδια στην κοιλιά από τον πόνο. Τότε ο Κοψαφτής είπε: - Θα την κάνετε ή δεν θα την κάνετε τη σκατοένεση στην κυρία; Ή θα περιμένετε να πεθάνει; Kαι της την κάνανε. Όμως θέσεις δεν υπήρχανε, και τη βάλανε στο διάδρομο με τη βελόνα μέσα.

Εγώ μετά πήγα να τη βρω σε μια εβδομάδα. Στο Καλνταλέλι όλα είναι βρώμικα, δεν πλένουνε, οι κατσαρίδες είναι στα κρεβάτια την νύχτα. Τη νύχτα οι νοσοκόμες ……….! Αλλά το πιο άσχημο πράγμα είναι μια καλόγρια, που όλοι την τρέμανε όταν προχωρούσε. Ο πατέρας μου είπε αν τη συναντήσει στην μέση του δρόμου θα τη ρίξει κάτω που δεν ξέρει να οδηγεί κιόλας!

Στο Καλνταλέλι είναι καλύτερα να πεθάνεις".