3/04/2009

And the Oscar Goes to...

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί ήμουν παράλυτος εδώ και δέκα χρόνια και θεραπεύτηκα έχοντας τεράστια αποθέματα ψυχικής δύναμης, ακόμα και όταν έχασα την σύντροφό μου γιατί την είχα κουράσει, όπως μου είπε.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, που επιβιώνω με την πενιχρή μου σύνταξη πληρώνοντας και τα δάνεια για το σπίτι που πήρα στην κόρη μου, αφού ο αρραβωνιαστικός της μου είχε εκμυστηρευτεί ότι δεν θα την παντρευόταν χωρίς προίκα, κάτι που δεν της αποκάλυψα ποτέ.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί είμαι μια σκληρά εργαζόμενη νοικοκυρά και μητέρα που μεγαλώνω τέσσερα παιδιά κάνοντας τα στραβά μάτια για τις απιστίες του συζύγου, μια και δε φρόντισα να τελειώσω ούτε το γυμνάσιο.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί αφού δεν με προσλαμβάνουν αλλού, αναγκαστικά ανέχομαι το αφεντικό μου που με θεωρεί απόβρασμα της κοινωνίας μόνο και μόνο επειδή είμαι πρώην χρήστης ναρκωτικών.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί είμαι μια γριούλα που έδωσε τα πάντα για τα παιδιά της και τώρα που είμαι ανήμπορη και χωρίς πνευματική διαύγεια, με έχουν πετάξει σε ένα γηροκομείο γεμάτο κατσαρίδες και νοσοκόμες που με βρίζουν.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, που έχω να δω τους γονείς μου πολλά χρόνια αφού όταν τους είπα ότι είμαι ομοφυλόφιλος με την εξωφρενική συμπεριφορά τους με έδιωξαν από το σπίτι γιατί δεν ήθελαν να το μάθουν η θεία η Κατίνα και ο κυρ Βαγγέλης ο μπακάλης.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί όταν χρεοκόπησα με παράτησε η γυναίκα μου φεύγοντας με τον συνέταιρό μου και παίρνοντας την κηδεμονία των δύο παιδιών μας, το αυτοκίνητο και όλα τα έπιπλα. Τώρα είμαι άστεγος.

Το Όσκαρ να το δώσετε σε μένα, γιατί κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα ο γιος μου δεν με προσκαλεί στο σπίτι του γιατί ντρέπεται που είμαι αμόρφωτος, ενώ εγώ έδωσα μέχρι και το εφάπαξ μου για να πληρώσω το μεταπτυχιακό του.

Και τέλος
τα Όσκαρ να τα δώσετε σε
όλους εμάς,
που παρά τα προσωπικά μας προβλήματα
ανεχόμαστε και τα προπετάσματα καπνού για ευημερία
μέσα από τα αυτοαναιρούμενα επιχειρήματα σας
που προσβάλλουν τη συνείδησή μας.
Ανεχόμαστε και τις φρικαλεότητες
και τα σουρεαλιστικά απρόοπτα
της καθημερινότητάς μας,
ενώ ταυτόχρονα πρέπει να είμαστε
και σε διαρκή ετοιμότητα
με το πιστόλι στον κρόταφο
ζώντας τραγελαφικά παγιδευμένοι
στη χώρα του Όποιος προλάβει τον Κύριον είδε.

12 σχόλια:

Τσαλαπετεινός είπε...

...και σε σένα
για τη σημερινή ανάρτηση
κάτω από τα φώτα της ράμπας.

Roadartist είπε...

Αυτοί οι 'αφανείς' ήρωες της καθημερινότητας.. είναι που αξίζουν βραβεία..και δυστυχώς ποτέ δεν τους δίνονται..
Πάρα πολύ όμορφη ανάρτηση.

Margo είπε...

Συγχαρητήρια για την ανάρτησή σου... για τις σκέψεις σου, θα έπρεπε να τις διαβάσουν πολλοί!

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Σαν να διάβασες την σκέψη μου..Μέρες τώρα με όλη αυτή την ιστορία με τους σπουδαίους Ελληνες του Skai έρχονται και ξανάρχονται στο μυαλό μου εικόνες από ανθρώπινες φιγούρες που συναντώ τριγύρω, στη δουλειά, παντού, να πασχίζουν να αντέξουν, να γελούν για να κρύψουν το δάκρυ, να συνεχίζουν ενώ θά'θελαν να τα παρατήσουν.Χαίρομαι που υπάρχεις MAXIMUS

Ανώνυμος είπε...

Και τόσοι άλλοι ανώνυμοι βιοπαλαιστές των οποίων η καθημερινή επιβίωση είναι αγώνας άνισος!!!
Εκφράζεις σκέψεις που έχουν οι πολλοί και αγνοούν οι λίγοι.
Τη χαμογελαστή μου καλημέρα

maximus είπε...

@Tσαλαπετεινός: Σας ευχαριστώ πολύ. Kάποιο ζόρι θα'χω κι εγώ, ας το πάρω για καλό και για κακό. Πάρτε όμως κι εσείς το δικό σας, σίγουρα θα υπάρχει έστω και ένας λόγος να το αξίζετε.

@Roadartist: Ευχαριστώ πολύ. Έτσι είναι δυστυχώς. Μπορεί να περνούν και δίπλα μας χωρίς να μπορούμε γνωρίζουμε ποιοι είναι πραγματικά.

@Margo: Να είστε καλά! Χαίρομαι πολύ που νιώθετε έτσι.

@Carpe Diem: Kαι εγώ χαίρομαι που υπάρχουν αξιόλογα ιστολόγια σαν το δικό σας... Πολλές είναι αυτές οι φιγούρες και τρομάζω με την σκέψη για το τι θα βλέπαμε, αν μπορούσαμε να δούμε μέσα στις ψυχές τους.

@Didymina: Καλησπέρα. Έχεις δίκιο για την άνιση μάχη! Υπάρχει όμως πάντα αυτή η ρημάδα η ελπίδα που μας βασανίζει

Ανώνυμος είπε...

Εξαιρετικό κείμενο για τις αξίες που ΔΕΝ βραβεύονται στην εποχή μας.
Ξεχειλίζει ευαισθησία και σαρκασμό απέναντι στην κοινωνία πλαστικών ηρώων.
Μπράβο!

maximus είπε...

@Pandora: Εξαιρετικό το σχόλιό σας... Σαν να είναι λόγια της ανάρτησης. Καληνύχτα σας.

Σταλαγματιά είπε...

Βρέθηκα τυχαία στον χώρο σου και με κράτησε.
Ξεχωριστά κομμάτια όλα όσα αναφέρεις.
Η απονομή του όσκαρ όμως είναι μια γροθιά στο στομάχι..
Για όλους εκείνους τους μικρούς αφανής ήρωες της καθημερινότητας .
Για όλους εκείνους που αγωνίζονται καθημερινά για όσα μερικοί θεωρούμε δεδομένα.

Καλό μεσημέρι και καλώς σε βρίσκω

maximus είπε...

Kαλώς ήρθες Αnastasia, έτσι είναι όπως τα λες. Επισκέφτηκα ένα από τα ιστολόγιά σου. Πολύ συγκινητική η ανάρτηση "Θυσαυρέ μου". Σιγουρα θα τα ξαναπούμε. Καληνύχτα

"Ground Control to Major Tom" είπε...

Kαι αν όλα ήταν, όπως θα έπρεπε να ήταν...
Αυτή σου η ανάρτηση δε θα υπήρχε Μάξιμε...
Και εμείς θα είμασταν πιο ευτυχισμένοι... και εσύ... με μία ανάρτηση λιγότερη...
Αλλά...
Δε θα πω ένα "μπράβο" παραπάνω...
Να είσαι μόνο, καλά

Καλή σου μέρα

maximus είπε...

@"Ground Control to Major Tom", κι εσείς να'στε καλά. Μου έκαναν εντύπωση τα σχόλια όλων. Λυπάμαι και χαίρομαι μαζί που οι περισσότεροι από εμάς έχουμε την ίδια γλυκόπικρη γεύση στα χείλη. Καληνύχτα.