Υπέροχος Κόσμος, Υπέροχοι Άνθρωποι

.

Ποια είναι η υπαρξιακή σημασία του τέλειου ανθρώπου;

Κατά την ταπεινή μου άποψη για να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε σε ένα τέτοιο ερώτημα πρώτα πρέπει να ξεκινήσουμε με το αν. Αν υπήρχε λοιπόν ο τέλειος άνθρωπος πως θα ήταν; Για να απαντήσουμε όμως στο δεύτερο ερώτημα πρώτα πρέπει να καταστήσουμε σαφές το τί σημαίνει για μας η λέξη τέλειος. Tέλειος πάντως σύμφωνα με την επίσημη ορολογία είναι "αυτός που έχει φτάσει στον ανώτατο βαθμό εξέλιξης". Τότε όμως γεννάται ένα άλλο ερώτημα, ποιος είναι για μας ο ανώτατος βαθμός εξέλιξης; Για να απαντήσουμε όμως σε αυτό πρέπει πρώτα να γνωρίζουμε τι ακριβώς θεωρούμε εξέλιξη. Εξέλιξη σύμφωνα με το λεξικό είναι "το φαινόμενο της μετάβασης από μια μορφή σε άλλη, συνθετότερη ή καλύτερη, με διαδοχικές μεταβολές". Τι θεωρούμε όμως σύνθετη ή καλύτερη εξέλιξη στην σημερινή εποχή; Ποιές παράμετροι μπορούν να επηρεάσουν την προσωπική μας εξέλιξη; Και ποιές είναι αυτές οι διαδοχικές μεταβολές;

Προσπάθησα σύμφωνα με όσα έχω αποκομίσει από τις συναναστροφές μου με γνωστούς και φίλους μέχρι τώρα, διαφόρων προσωπικοτήτων και επαγγελμάτων, να δω μέσα από τα δικά τους μάτια, όσο είναι δυνατόν βέβαια, για το πως θα χειρίζονταν τέτοιου είδους ερωτήματα. Αναφέρω κυρίως τα επαγγέλματα διότι πιστεύω ότι όταν η μισή μας ζωή αναλίσκεται στην άσκησή τους, είτε το αντικείμενο είναι αυτό που παραγματικά επιθυμούμε είτε όχι,  τότε μετά την οικογένεια, οι προσωπικότητες, οι χαρακτήρες και το ήθος σμιλεύονται σύμφωνα με τη επιρροή που ασκεί επάνω μας το είδος της εργασίας μας. Σκέφτηκα όμως μόνο τρια παραδείγματα για να μην σας κουράσω, αν φυσικά έχετε φτάσει ως εδώ και δεν με κλείσατε από βαρεμάρα.

Ξεκινώ λοιπόν με τον  ποιητή, οποίος πιστεύω ότι αριστοτεχνικά θα περιγράψει την εξωτερική αλλά και την ομορφιά της ψυχής που αγγίζουν ή ακόμα και υπερβαίνουν την τελειότητα, όπως αυτός την ορίζει στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα το οποίο διανύει και μέσα από την δική του οπτική.

Ο πολιτικός χρησιμοποιώντας δοκιμασμένες και ασφαλείς μεθόδους της τέχνης της διπλωματίας θα προσπαθήσει να πείσει με ισχυρά επιχειρήματα για την μη ύπαρξη της τελειότητας για να δικαιολογήσει και την ύπαρξή του στον χώρο βγάζοντας και ένα σωτήριο δίδαγμα είτε μέσα από γεγονότα που σημάδεψαν την ιστορία, είτε μέσα από προσωπικές του εμπειρίες που θα τον κάνουν να φανεί πιο ανθρώπινο και κυρίως φιλάνθρωπο, επομένως και πιο αρεστό.

Ο τεχνοκράτης, θριαμβευτής πια, αφού ζυγίζει με δύο μέτρα και δύο σταθμά, ποιος θα μπορούσε άλλωστε να αμφισβητήσει ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα, κατά πάσα πιθανότητα θα εξηγήσει ένα ένα τα αίτια της πραγμάτωσης μιας τελειότητας που δείχνει να μην έχει επιτευχθεί για να μας οδηγήσει στην αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή στο να αντιληφθούμε πως θα μπορούσε να είχε επιτευχθεί αν αυτά τα αίτια δεν παρουσίαζαν ίσως μια επαναστατική δυναμική έστω και μόνο ως πρόθεση.

Σε όλες τις περιπτώσεις θεωρώ ότι εμπλέκεται και ο παράγων συναίσθημα. Χμμ εδώ περιπλέκονται τα πράγματα. Διότι σε άλλη βάση συζητάμε αν αντιλαμβανόμαστε το συναίσθημα ως "ψυχική εμπειρία" και σε άλλη ως "η εντύπωση που έχουμε για αυτήν την ψυχική εμπειρία". Επομένως η ίδια η ψυχή διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμο και το συναίσθημα, αλλά με τον όρο ψυχή εννοούμαι την  "κύρια αιτία της ζωής" ή "την περιγραφή της όποιας προσωρινής συναισθηματικής κατάστασης" βρίσκεται ένας άνθρωπος;  Σε κάθε περίπτωση η ψυχική δύναμη αντλείται από την προσωπική μας ηθική, δηλάδη τους κανόνες συμπεριφοράς, εφόσον είμαστε μέλη μιας κοινωνίας οφείλουμε βεβαίως να υπακούμε αυτούς τους κανόνες που έχουν οριστεί για την επίτευξη της κοινωνικής μας συμβίωσης και όχι μόνο. Τί είδους όμως αλλοιώσεις έχει υποστεί ο προσωπικός και συλλογικός αν θέλετε ηθικός μας κώδικας μέσα στους αιώνες; Γιατί υπάρχουν ακόμα διαχωριστικές γραμμές στις συμπεριφορές των ανθρώπων με κριτήρια το φύλο, το επάγγελμα, το κοινωνικό στάτους, την οικονομική κατάσταση ή την εξουσία; Γιατί για παράδειγμα η "ανήθικη" συμπεριφορά ενός διανοούμενου δεν είναι ποτέ μεμπτή και δεν τολμά κανείς να την επικρίνει ενώ κάποιου άλλου "κοινού θνητού" είναι πάντα διαχτυλοδειχτούμενη; Τι είναι ηθικό και τι ανήθικο για τον καθένα μας πέρα από τους βασικούς κανόνες της κοινωνίας; 

Και για να αγγίξουμε και λίγο έδαφος μιλώντας με παραδείγματα που ταλανίζουν ή ψευτοταλανίζουν την  ελληνική κοινωνία τελευταία, γιατί είναι ανήθικη και επικίνδυνη η κάθε κα Αλεξανδράτου που ξεβρακώνεται και ποτέ η με τη βούλα ευφυής μία και μοναδική κα Στεφανίδου που καλεί και μαθητές (όχι ότι τα παιδιά δεν γνωρίζουν τα πάντα, έχω τους μαθητές μου και ξέρω, αναφέρομαι όμως στα ηθικά τάχα μου διδάγματα, αυτά που απευθύνονται σε μάλλον διανοητικά καθυστερημένους). Γιατί είναι ανήθικος ο άνεργος που πηγαίνει απο πολιτικό γραφείο σε πολιτικό γραφείο και "ξεγυμνώνεται" και ποτέ ο πολιτικός που του υπόσχεται μια θέση αλλά..  για μετά τις εκλογές; Γιατί μας σοκάρουν τα αγκομαχητά της κάθε ανερχόμενης πορνοστάρ και όχι οι κραυγές των ανθρώπων που φωνάζουν στους δρόμους; Υπάρχει σκληρότερο "πορνό" από την φρικτή καθημερινότητα των αστέγων, των φτωχών, των ανέργων, των αρρωστων; Ναι μεν λοιπόν όλοι οι λογικοί άνθρωποι συμφωνούμε με τους κανόνες που διέπουν τον κοινωνικό μας ιστό αλλά ακόμα και η ηθική έχει τις παραμέτρους της και δεν είναι καθόλου ηθικό να εξομοιώνεται κατά το δοκούν εις το όνομα της ηθικής.

Τέλος και αν έχουμε βρει απαντήσεις για όλα τα παραπάνω ίσως και για ακόμα περισσότερα ώστε να βγάζουμε σαφή, έγκυρα και όχι βεβιασμένα συμπεράσματα τότε θα ήθελα να ξαναρωτήσω, ποια είναι η υπαρξιακή σημασία του τέλειου ανθρώπου και πως θα έπρεπε να είναι ο τέλειος άνθρωπος εξωτερικά και εσωτερικά, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει, για να επιστρέψουμε στο αρχικό μας ερώτημα.

Συμφωνα με τον Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο οι άνθρωποι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:

1.       Σ’ εκείνους που κοιτάζουν τα πάντα με τα δικά τους μάτια

2.       Σ’ εκείνους που τα κοιτάζουν με τα μάτια των άλλων

3.       Σ’ εκείνους που τα κοιτάζουν και με  τα δικά τους και με των άλλων

Και συνεχίζει, βγάζοντας τα παρακάτω συμπεράσματα:

1.       Οι πρώτοι διατρέχουν τον κίνδυνο να καταντήσουν μονόχνωτοι, μισαλλόδοξοι, αλαζονικοί, σκληροί

2.       Οι δεύτεροι διατρέχουν τον κίνδυνο να καταντήσουν κούφιοι, ανόητοι, ευεπίφοροι, ψυχικά κα πνευματικά ετεροδίαιτοι, γυμνοί από προσωπικό στοχασμό

3.       Οι τρίτοι διατρέχουν όλους τους κινδύνους ή και κανένα, αν σταθούν σωστοί κριτές και απροκάληπτοι και αμερόληπτοι, αν μισήσουν τα έτοιμα σχήματα και θελήσουν να ξανακερδίσουν τον εαυτό τους με ειλικρίνεια, με αγνότητα και με σοβαρότητα.

 .

Ψάχνοντας για υπολογιστή

 

Θέλω έναν ελαφρύ υπολογιστή για ευκολία στη μετακίνηση ή κάποιον βαρύτερο με μεγάλη επιφάνεια εργασίας; Τι επεξεργαστή να διαλέξω; Θα τρέξει με επιτυχία τα προγράμματα; Τι χωρητικότητα να έχει η μνήμη του; Με τι ταχύτητα θα τρέχουν οι εφαρμογές; Είναι αρκετά τα MB για την σωστή διαχείρηση των εικόνων; Πολλά τα ερωτήματα. Με ενδιαφέρει η έγκυρη ενημέρωση; Η ψυχαγωγία; H διαδικτυακή επικοινωνία; Όλα αυτά μαζί; Δεν έχω μιλήσει άσχημα ποτέ σε άνθρωπο που προσπαθεί να με εξυπηρετήσει, παρά το ξιπασμένο ύφος μερικών, αλλά όταν ενημερώθηκα από ειδικούς και άρχισα μια μικρή έρευνα, με αυτά που άκουσα με το ζόρι συγκρατήθηκα.

Καθότι όμως συνηθίζω να ψυχολογώ, όχι πάντα με επιτυχία ομολογώ, τους συνομιλητές μου, κατάλοιπο από τις  πολλές αναλύσεις χαρακτήρων γνωστών μυθιστορημάτων, έπιασα τον εαυτό μου μετά τους διαλόγους  τεχνικού περιεχομένου να παρατηρεί κυρίως τον τρόπο που οι πωλητές μιλούσαν. Αυτό λειτουργεί αυτόματα σε μένα, ακούω προσεχτικά τι μου λένε, παίρνω την πληροφορία αλλά ταυτόχρονα μετράω πολύ τις δονήσεις που λαμβάνω. Δεν λέω κάτι καινούργιο φυσικά, το αναφέρω απλώς γιατί άλλοι άνθρωποι μπορεί να μην τις αντιλαμβάνονται καν ή να μην τις λαμβάνουν υπόψη τους. Όπως γνωρίζουμε δεν είναι μόνο το τί λεμε που έχει σημασία αλλά και πως το λέμε. Μπορεί όποιος θέλει να ανέβει στην ταράτσα και να βροντοφωνάζει ότι ο ήλιος  ανατέλλει κάθε πρωί, αλλά με ύφος Führer και από κάτω όλοι να τον κοιτάζουν αποσβολομένοι, με δέος, χωρίς κανένας να αναρωτιέται, το πιο απλό, "who is blinding  me". Όλα είναι πιθανά.

Τι συμφέρον όμως μπορεί να έχει ένας απλός πωλητής πέρα από το να με πείσει να αγοράσω το προιόν; Mήπως ανάβουν το μάτι για να ζεσταθεί το νερό, όχι για να χαλαρώσει ο βάτραχος αλλά για να τον κάνουν βατραχόσουπα; Άκου εκεί που έφτασε το μυαλό μου, στις γνωστές θεωρίες μάνατζμεντ.  Xμμ  σαν να μου φαίνεται ότι έχω γίνει αρκετά καχύποπτη τα τελευταία χρόνια. Όταν δε, στο δεύτερο μαγαζί μου εξηγούσαν δύο και τρεις υπάλληλοι μαζί, εκεί ήταν που μπερδεύτηκα τελείως για τον σκοπό των αμέτρητων διευκρινήσεων.

Λίγο αργότερα στο επόμενο κατάστημα που ρώτησα για δύο συγκεκριμένα μοντέλα, η  απάντηση ήταν αποστομωτική.    "Αα, αργήσατε"! "Πως είπατε παρακαλώ"; Ξαναρώτησα. "Πριν λίγο έδωσα τον τελευταίο", μου είπε ο νεαρός. Πόσα θες να μας τρελάνεις, μου ήρθε να του πω, σήμερα πουλήθηκαν τόσα κομπιούτερ συγκεκριμένων μοντέλων και χρώματος, έτσι χωρίς να είναι καν σε προσφορά; Μάλλον δεν τα είχαν ποτέ εκεί και μας δουλεύει ο τύπος, υπέθεσα. Μου ήρθε στο νου και η παροιμία, όπου λαλούν πολλοί κοκόροι αργεί να ξημερώσει αλλά την απέρριψα αμέσως αφού έτσι κι αλλιώς ξημερώνει, είναι δρομολογημένο από καταβολής κόσμου, πως να το κάνουμε.

Κάποια στιγμή προς το απόγευμα δια της ατόπου απαγωγής κατέληξα επιτέλους σε μια μόνο μάρκα υπολογιστή. Όσο ομως συζητούσα με τον πωλητή, πάλι άρχισε να με κατατρώει η καχυποψία. Ποιο να είναι αυτή την φορά" το catch"; Μήπως τελικά άλλα είναι τα" skeletons in the closet" και όχι αυτά που ήδη γνωρίζουμε, μήπως κάθε προσπάθεια για "swot analysis" πέφτει στο κενό γιατί λείπουν σημαντικά στοιχεία;  Μετά πλησιάσε ένας συνάδερφός του καθώς εγώ παρατηρούσα ένα προσπέκτους και άρχισε να παραπονιέται φωναχτά, " Ήρθε πρωί πρωί και άρχισε τα μπινελίκια. Με τέτοια συμπεριφορά θα σηκωθώ και θα φύγω, ούτε  υπερωρίες δεν  πληρώνει ο τσιγκούναρος και κάθομαι όλο το απόγευμα για να τακτοποιώ τα ράφια". Ο πρώτος πωλητής μάλλον πιο έμπειρος του ψιθύρισε ότι δεν πρέπει να κατηγορεί το αφεντικό  μπροστά στον πελάτη. Εκείνος ανένδοτος, απομακρύνθηκε σκυλοβρίζοντας.

 Έτσι, με τούτα και με τ’ άλλα, εγώ άρχισα να αναρωτιέμαι αν θα μπορούσα ποτέ να είμαι τόσο καλά πληροφορημένη ώστε να μετρήσω σωστά τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα ενός μηχανήματος υψηλής τεχνολογίας; Ακούγεται κουραστικό να προβληματίζομαι σε τέτοιο βαθμό για μια απλή αγορά. Εξαρτάται πως λειτουργεί ο καθένας. Οι φίλοι μου με πειράζουν όταν ψάχνω να κλείσω τραπέζι για παράδειγμα σε εστιατόριο, γιατί ψάχνω πολύ! Η γνωστή ατάκα που ακούω συνήθως είναι " πάλι θα μας ζαλίσει μέχρι να βρει καλή μουσική, τραπεζάκι με θέα, νόσιτμο φαγητό, συγκεκριμένη μάρκα κρασιού, το φεγγάρι στην σωστή του θέση, κεράκια και λαμπάκια". Μέσα σε ένα τέτοιο σκηνικό λοιπόν κι εγώ είχα βάλει και ένα laptop, μέχρι που άρχισα να μαθαίνω τι είναι τα Mega και τι είναι τα Giga. Η αλήθεια είναι ότι στις αγορές μου αυτή η  σχολαστικότητά μου επιδεινώνεται θα έλεγα. Κάποιες φορές, τώρα που το θυμάμαι βέβαια υπήρξα και τυχερή, χωρίς καν να κουνήσω το δαχτυλάκι μου είχα βρεθεί σε εκείνο το ταβερνάκι σε έναν μικρό κόλπο στην Σίφνο, Σεράλια νομίζω λεγόταν. Βράδυ, ζεστό αεράκι, τραπέζι στα βότσαλα ανάμεσα σε δύο θεόρατες σειρές από σκοτεινά και επιβλητικά βράχια, πανσέληνος ακριβώς στην μέση και στο ύψος των ματιών, με το ασημένιο φως να καθρεφτίζεται στην θάλασσα και να σχηματίζει αυτή την ευθεία γραμμή, που κάθε φορά έρχονται τα μποφόρια και πάει να λοξοδρομήσει αλλά όλο εκεί είναι, μοναδικός θόρυβος τα λόγια, εγώ μικρή και τριανταφυλλένια και άκουσον άκουσον,  ξυπόλητη.

Στις αγορές μου λοιπόν όπως έλεγα αν και δεν είμαι ξυπόλητη, επιβαρύνω τις σκέψεις μου με πολύπλοκους συσχετισμούς γιατί το να αρθεί κάποιος στο ύψος των περιστάσεων, είναι για μένα υψίστης σημασίας. Τελικά να μην τα πολυλογώ αγόρασα εκείνον τον μπορντοροδοκόκκινο υπολογιστή κατά το σούρουπο, με το απόσταγμα συναισθημάτων και αναμνήσεων ως πολυτιμότερη βοήθεια ακόμα και από τις τεχνικές μου γνώσεις

Μουσική : Αυτή η κατάσταση με το mixpod είναι απαράδεκτη που για να βάλουμε ένα τραγούδι είμαστε υποχρεωμένοι να δημοσιεύουμε και τα σαχλά συνήθως βίντεο και δεν μας δίνεται η δυνατότητα να διαλέξουμε κάποιο άλλο ραδιόφωνο  χωρίς εικόνα.