4/09/2010

Συμφωνα με τον Ι.Μ. Παναγιωτόπουλο οι άνθρωποι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες:




1.       Σ’ εκείνους που κοιτάζουν τα πάντα με τα δικά τους μάτια
2.       Σ’ εκείνους που τα κοιτάζουν με τα μάτια των άλλων
3.       Σ’ εκείνους που τα κοιτάζουν και με  τα δικά τους και με των άλλων
Και συνεχίζει, βγάζοντας τα παρακάτω συμπεράσματα:

1.       Οι πρώτοι διατρέχουν τον κίνδυνο να καταντήσουν μονόχνωτοι, μισαλλόδοξοι, αλαζονικοί, σκληροί

2.       Οι δεύτεροι διατρέχουν τον κίνδυνο να καταντήσουν κούφιοι, ανόητοι, ευεπίφοροι, ψυχικά κα πνευματικά ετεροδίαιτοι, γυμνοί από προσωπικό στοχασμό

3.       Οι τρίτοι διατρέχουν όλους τους κινδύνους ή και κανένα, αν σταθούν σωστοί κριτές και απροκάληπτοι και αμερόληπτοι, αν μισήσουν τα έτοιμα σχήματα και θελήσουν να ξανακερδίσουν τον εαυτό τους με ειλικρίνεια, με αγνότητα και με σοβαρότητα.




 .

8 σχόλια:

roadartist είπε...

Δύσκολη η σωτηρία γενικώς; Ουφ πιο ανθρώπινοι μπορούμε να γίνουμε;

roadartist είπε...

...μα αφoύ σώθηκε.. :) Αυτό είχα γράψει.. :)

maximus είπε...

@Roadartist, δημοσιεύτηκε ώρες μετά δεν ξέρω γιατί και φοβήθηκα μήπως κατά λάθος είχα πατήσει απόρριψη. Τέλος καλό όλα καλά :))

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι εστί σωτηρία αλλά ότι κι αν είναι φαίνεται δύσκολο, αν είναι δε και της ψυχής, αφήστε.. Υποψιάζομαι όμως ότι έχει σχέση με την ευφυία μας. Μάλλον το μυαλό μπορεί να σώσει την ψυχή μας. Ανθρώπινοι; Πιστεύω ναι.

mermyblue είπε...

πολύ δύσκολο να ανήκεις στην τρίτη κατηγορία μαυρογατούλη μου...αλλά εκεί πρέπει να είμαστε και να ισορροπούμε στις αντίρροπες δυνάμεις.
τουλάχιστον να προσπαθούμε, δηλαδή :)

maximus είπε...

@mermyblue, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας βέβαια, αλλά ναι είμαι της ίδιας άποψης :)

Margo είπε...

Πολύ όμορφες οι λευκές τουλίπες:)

Margo είπε...

Νομίζω ότι δεν μπορεί κάποιος να ανήκει σε κάποια από τις δύο πρώτες. Γίνεται τα μάτια να κοιτούν μόνο με έναν τρόπο και για πάντα?

maximus είπε...

@Margo, το ότι ήρθατε είναι καλό σημάδι, μάλλον έχει νοτιά :)) Άμα είσαι σε δικό σου περιβάλλον το φτιάχνεις όμορφο, χαίρομαι που σας άρεσαν.

Νομίζω ότι οι έννοιες των λέξεων "ποτέ" και "πάντα", όσο και αν τις επαναλαμβάνουμε, όσο και να θέλουμε να πιστεύουμε σε αυτές, άλλωστε είναι ψυχωφελές να πιστεύεις σε κάτι, είναι ανύπαρκτες. Δηλαδή συμφωνώ!

Τούλι, ποτούλι (ποτούλι = μικρούλι)