Στάχτες και Burberry

Σχεδόν δίπλα στην εξέδρα ένα κουβούκλιο με το γνωστό βουητό. Μα ποιος έξυπνος σκέφτηκε ότι την ώρα της Ανάστασης τα παιδάκια θα τρώνε ποπ κορν και μαλλί της γριάς. Ένας κύριος με στρας στην πλάτη κανονίζει ραντεβού σε γνωστή μπουζουκερί μιλώντας δυνατά. Μια παρέα με ρομπέρτο καβάλι φωτογραφίζει ο ένας τον άλλον βρίζοντας με τους γνωστούς τίτλους ευγενείας. Αιθέριες, δεν το λες, υπάρξεις, ίσως, παρελαύνουν λανσάροντας τσάντες λουί βιτόν σε μέγεθος βαλίτσας κλέβοντας όλα τα βλέμματα. "Σιγά θα κάψεις την κυρία" φωνάζει μια μητέρα στην κόρη της, μη και γίνουν στάχτες τα εξτένσιον της μπροστινής. Άρτι αφιχθείσα από το Τζιμπουτί; Πραγματικά αναρωτιέμαι. Ειδάλλως, ποιος ξέρει πόσες μέρες τσιτσίριζε στο σολάριουμ.

Νιώθω ξαφνικά να απειλούμαι. Έρχονται από παντού! Δύο ευτραφή χέρια με μπαλώματα στους αγκώνες πάνε να με πνίξουν. "Υπομονή", σκέφτομαι, μη της χαλάσω την ανείπωτη ευτυχία, απόψε που ‘βαλε τη μπέρμπερι λευκή μπλούζα και ας διαγράφει τρεις στρώσεις λίπους. Να βρίσκεται ανάμεσα στις διακεκριμένες προσωπικότητες της τοπικής κοινωνίας, ναι, είναι η επισφράγιση μιας κουραστικής μέρας στο άδειο πλέον Κολωνάκι εν μέσω οικονομικής κρίσης. Απ’ τα αριστερά έρχονται κι οι καουμπόιδες του Ελ Πάσο, με λευκές μπότες, αμάνικα μπλουζάκια και γούνινα γιλέκα. Όλοι θέλουν το πολυπόθητο Άγιο Φως. Είμαι το πλησιέστερο αναμμένο κερί!

Σε μια προσπάθεια διάσωσης κάποιοι από την οικογένειά μου με τραβούν σε αντίθετη κατεύθυνση και μετακινούμαστε όλοι κάτω από ένα δέντρο. Τα λεπτά περνούν με ασπασμούς, χαμόγελα και ευχές. Επιφωνήματα θαυμασμού ακούγονται και ο ουρανός φωτίζεται. Μένουμε άφωνοι με το φαντασμαγορικό θέαμα των πυροτεχνημάτων. Οι επιζήσαντες κατεβαίνουμε στον κεντρικό δρόμο περπατώντας. Μα τι μας περιμένει πάλι κι εκεί. Σείεται η γης. Μη να' ναι ο Γκοτζίλα, μη να' ναι ο Χουλκ.

Ένα ανελέητο σφυροκόπημα, ντουπ, ντουρουπντουπντουπ, από το γούφερ του κατακόκκινου επανδρωμένου κάμπριο δίνει παλμό στην λαμπερή μας βραδιά. Μήτε είν’ ο Γκοτσίλα, μήτε ο Χουλκ. Είν’ το βαρύ λαϊκό άσμα στη διαπασών που μας τραντάζει συθέμελα ενώ πραγματώνει το υπέρτατο νόημα της Αναστάσεως με φόντο τα λαμπιόνια του φεριμπόουτ.

Η φωτογραφία : www.photo.net (A. Hunt)