Σουρεαλίζοντας..

   ...  με cranberries στο Café Louvre, μασουλώντας turkish delights στο Café Central, διαβάζοντας τους Δουβλινέζους στο Bewley’s, ανακατεύοντας διστακτικά τον καφέ με κάρδαμο στο El Fishawi, ψάχνοντας jamon στα tapas, δοκιμάζοντας cabernet δίπλα στο Alcazar, καταβροχθίζοντας Thorntons έξω από το Prado, ψήνοντας καρχαρία κάπου στον ωκεανό, απολαμβάνοντας τη θέα στον Άγιο Μάρκο, χαζεύοντας ψάρια στο πάτωμα της Osteria dell’ Operetta, μ' ένα Pedro Ximenez, ένα φλαμένγκο και όχι μόνο, βρέθηκα να χαζολογώ στο Μοναστηράκι, να γλυκοκοιτάζω την Πανόρμου και να αισθάνομαι δέος για την Κηφισίας.
Τι όμορφη λεωφόρος αλήθεια! Πόσο μ' αρέσει αυτή η πόλη, ώρες ώρες.

"To err is human ...

 ... to float, divine"

Woody Allen

Το παρόν

" ..Κανένα μη φοβάσαι όσο τον εαυτό σου", λένε, "γιατί μες στο εσωτερικό μας κατοικεί ο κριτής, που δεν ξεγελάει και που η φωνή του αξίζει για μας περισσότερο από την επιδοκιμασία όλου του κόσμου.. "

Διαβάζω λοιπόν ότι αλλάζει η ψυχολογία στην οικονομία και υπάρχει πλέον αισιοδοξία για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων. Τι γίνεται όμως με τη δική μας ψυχολογία; Είμαστε περήφανοι για όσα συμβαίνουν; Νιώθουμε ασφαλείς τώρα που γνωρίζουμε περισσότερα, βλέπουμε, ακούμε περισσότερα κι έχουμε συναίσθηση της σοβαρότητας των θεμάτων που απασχολούν όχι μόνο το σπιτικό μας αλλά και τη χώρα μας; Τώρα που συνειδητοποιούμε σιγά σιγά τα λάθη και τις μεγαλοστομίες μας, τι μέλλει γενέσθαι μετά την αναγνώριση των λαθών, όχι στην ευρύτερη κοινωνία αλλά στην συνείδησή μας, με μια καθημερινότητα πολλές φορές σκληρή και μια αδυσώπητη επικαιρότητα που κάθε τρεις και λίγο μας μαστιγώνει;

Mε τη δική μας φωνή που "δεν ξεγελάει" να μας τριβελίζει το μυαλό, νοσταλγούμε τα προηγούμενα χρόνια που πορευόμασταν με μεράκι και τώρα άκουσον άκουσον , πολλοί από εμάς παλεύουμε απεγνωσμένα να επιβιώσουμε τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες το πολύ. Ο επόμενος μήνας βέβαια είναι ο Αύγουστος και περιλαμβάνει τα πολυπόθητα και ιερά μπάνια του λαού, αλλά οι μέρες κυλούν πολύ γρήγορα δυστυχώς. Μπορεί λοιπόν να λέμε τόσο εύκολα πως δεν πρέπει να καταστρέφουμε το παρόν ανησυχώντας για το μέλλον αλλά, για ποιο παρόν μιλάμε ακριβώς; Της κυβέρνησης, των πολιτών, της αντιπολίτευσης, των εργαζομένων, των επιχειρηματιών, των ελλειμμάτων, των θυμάτων, των τρομοκρατών ;;  Αυτό το παρόν, συγνώμη, δεν ανταποκρίνεται στις δικές μου προσδοκίες και δεν μπορώ παρά να μην αναρωτηθώ, αν το χειρότερο σενάριο δεν είναι να μιλάμε για θυσίες που πήγαν χαμένες αλλά για μάχες που χάθηκαν πριν καν αρχίσουν, το καλύτερο ποιο θα είναι από δω και πέρα; Να βγάζουμε το μήνα;

Τέχνη και Αυτογνωσία

Ο κάθε καλλιτέχνης εκφράζει το ωραίο ή το άσχημο, το δίκαιο ή το άδικο, όπως αυτός το αντιλαμβάνεται, έτσι και το τι  μπορεί να προκαλέσει αισθητική συγκίνηση στον κάθε άνθρωπο είναι σίγουρα υποκειμενικό. Υπάρχει όμως ένας κοινός τόπος, εκεί που η τέχνη δίνει διέξοδο στα συναισθήματα του καλλιτέχνη και την ίδια στιγμή γεννά κάποια άλλα στους κριτές της. Μπορεί ο καλλιτέχνης να νιώθει ενθουσιασμό και ο θεατής αμφιβολία ή το αντίστροφο, αυτή όμως η νοερή συνύπαρξη είναι που ενισχύει τη φαντασία, την οποία δεν πρέπει να υποτιμάμε, αν είναι εκείνη που μαζί με το συναίσθημα μας προετοιμάζουν για νέες ιδέες. Όλη αυτή η εσωτερική διαδρομή μας οδηγεί κατά την άποψή μου στη βαθύτερη αυτογνωσία, επομένως σε μια πιο γόνιμη επικοινωνία, άρα και σε μια ουσιαστικότερη ατομική ελευθερία, η οποία όταν εξυψώνει το ένα άτομο, δεν ισοπεδώνει το άλλο.  

Φωτογραφία:  Άσκηση, Τμήμα Ζωγραφικής , ΔΕΠΑΧ, Χαλάνδρι, Φεβρουάριος του 2005

Λίγες πληροφορίες για το κρασί και τις ποικιλίες του

".. Τα κρασιά είτε ονομάζονται από την ποικιλία σταφυλιών τους είτε από τον τόπο παραγωγής τους. Ιστορικά, τα κρασιά από την Αυστραλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και τη Γερμανία ονομάστηκαν αποκλειστικά από την ποικιλία σταφυλιών τους, ενώ κρασιά από τη Γαλλία, την Ισπανία, την Ιταλία ή την Ελλάδα προσδιορίστηκαν κυρίως από το γεωγραφικό τόπο παραγωγής τους.

Σημαντικό διακριτικό κάθε κρασιού είναι και το χρώμα του. Τα κρασιά διακρίνονται γενικά σε λευκά, κόκκινα και ροζέ. Είναι λανθασμένη η γενικευμένη άποψη πως το χρώμα του σταφυλιού καθορίζει και το χρώμα του κρασιού. Στην πραγματικότητα οι χρωστικές ουσίες του σταφυλιού περιέχονται στα στερεά μέρη του (στέμφυλα) και επομένως το χρώμα του σταφυλιού παρέχει το χρώμα του κρασιού μόνο αν και τα στερεά του μέρη συμμετέχουν στην διαδικασία της ζύμωσης. Ο μούστος τόσο των κόκκινων όσο και των ανοιχτόχρωμων ποικιλιών διαθέτει το ίδιο ανοιχτό χρώμα. Έτσι, κόκκινο κρασί παράγεται από ποικιλίες κόκκινων (ή μαύρων) σταφυλιών με την προϋπόθεση ότι τα στερεά τους μέρη συμμετέχουν στη ζύμωση, ενώ λευκά κρασιά μπορούν να παραχθούν από οποιαδήποτε ποικιλία εφόσον τα στερεά μέρη των σταφυλιών διαχωριστούν στη διαδικασία της ζύμωσης. Τα ροζέ κρασιά, παράγονται όπως και τα κόκκινα, με τη διαφορά ότι τα στερεά μέρη των σταφυλιών παραμένουν στη ζύμωση για ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, συνήθως μικρότερο από μία ημέρα.

Τα κρασιά ταξινομούνται ακόμα με το έτος της συγκομιδής σταφυλιών (τρύγος). Συνήθως παράγονται από σταφύλια της συγκομιδής ενός έτους και χρονολογούνται με βάση το έτος αυτό.

Επιπλέον υπάρχουν κάποιες ειδικές κατηγορίες κρασιών όπως είναι ο αφρώδης οίνος, ο οποίος περιέχει και το διοξείδιο του άνθρακα ("ανθρακικό") που παράγεται κατά τη διάρκεια της ζύμωσης. Το διοξείδιο αυτό δεν εισάγεται επιπρόσθετα στο μπουκάλι εμφιάλωσης, όπως γίνεται στα αναψυκτικά καθώς αυτή η μέθοδος απαγορεύεται. Για τον εγκλωβισμό του διοξειδίου στη φιάλη χρησιμοποιούνται διάφορες μέθοδοι, είτε μέσω της εμφιάλωσης του κρασιού πριν ολοκληρωθεί η ζύμωση, είτε μέσω της ολοκλήρωσης της ζύμωσης σε αεροστεγείς δεξαμενές. Εκλεκτότερο παράδειγμα αφρώδους οίνου είναι η γαλλική Σαμπάνια.

Τα κρασιά μπορούν να ταξινομηθούν επίσης ως ξηρά, γλυκά ή ημίγλυκα. Η γλυκύτητα των κρασιών μπορεί να μετρηθεί κατά τη διαδικασία της συγκομιδής αν και στην πράξη καθορίζεται από το ποσό της ζάχαρης που παραμένει στο κρασί μετά από τη ζύμωση. Έτσι, το ξηρό κρασί δεν περιέχει υπόλοιπο ..."

• Ποικιλίες που καλλιεργούνται διεθνώς:

Κόκκινα κρασιά Barolo - Ιταλία Beaujolais - Γαλλία Bordeaux - Γαλλία Burgundy - Γαλλία Cabernet Sauvignon - Γαλλία, Καλιφόρνια, Αυστραλία, Μολδαβία, Ελλάδα Carmenere - Χιλή Chianti - Ιταλία Merlot - Γαλλία, Καλιφόρνια, Ουάσινγκτον, Χιλή, Ελλάδα Pinot Noir - Γαλλία, Καλιφόρνια, Όρεγκον Rioja - Ισπανία Valpolicella - Ιταλία Zinfandel - Καλιφόρνια

Λευκά κρασιά Chardonnay - Γαλλία, Καλιφόρνια, Αυστραλία, Ελλάδα Chablis - Γαλλία Frascati - Ιταλία Gewurztraminer - Γαλλία (Αλσατία), Γερμανία, Σλοβακία Liebfraumilch - Γερμανία Pinot Gris/Pinot Grigio - Γαλλία, Ιταλία, Όρεγκον Pouilly-Fuissé - Γαλλία Riesling - Γαλλία (Αλσατία), Γερμανία Sauvignon Blanc - Γαλλία, Καλιφόρνια, Νέα Ζηλανδία, Ελλάδα Soave - Ιταλία

Αφρώδης οίνος Champagne - Γαλλία Cava - Ισπανία Prosecco - Ιταλία Sekt - Γερμανία, Σλοβακία

Στην Ελλάδα, κύριες αμπελοοινικές περιοχές είναι η Πελοπόννησος, η Κρήτη, η Στερεά Ελλάδα και Εύβοια, η Μακεδονία και η Θράκη. Σημαντικές αμπελουργικές εκτάσεις υπάρχουν επίσης στα νησιά του Αιγαίου και του Ιονίου, στα Δωδεκάνησα και στη Θεσσαλία.

• Ποικιλίες που καλλιεργούνται στην Ελλάδα:

Από κόκκινα σταφύλια Αγιωργίτικο Βερτζαμί Κοτσιφάλι Κρασάτο Λιάτικο Λημνιό Μαντηλαριά Μαυροδάφνη Μαύρο Μεσενικόλα Μοσχάτο Αμβούργου Μοσχοφίλερο (δίνει λευκό κρασί) Νεγκόσκα Ξινόμαυρο* Σταυρωτό

Από λευκά σταφύλια Αθήρι Αηδάνι Ασύρτικο Βηλάνα Δαφνί Μονεμβασιά Μοσχάτο Λευκό Μοσχάτο Αλεξανδρείας Μπατίκι Ντεμπίνα Πλυτό Ροδίτης Ρομπόλα Σαββατιανό Μαλαγουζιά

* Αντιγραφή από Βικιπαιδεία

Με το βλέμμα

στην καρδιά του καλοκαιριού,
τον μήνα Ιούλιο,

μια που δεν έχω χειρότερο,

από αυτό που περιγράφει ο Woody,

"... Δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν, 

αλλά μπορείς να καταστρέψεις το παρόν

με το να στεναχωριέσαι για το μέλλον..." 

Καλό μήνα είπαμε;

" Nα το μυστικό μου

Είναι πολύ απλό:  

Μόνο με την καρδιά 

βλέπεις καλά. 

Την ουσία 

τα μάτια 

δεν τη βλέπουν ".

Antoine de Saint-Exupéry

Φωτογραφία: από παράσταση των Momix

Μουσική: Βαγγέλης Παπαθανασίου - Voices