Εικοτολογίες

Σύμφωνα με τα λεξικά ο παράδεισος μπορεί να είναι τρία πράγματα :

- ο κήπος που κατοίκησαν οι πρωτόπλαστοι

- ο ουράνιος τόπος της διαμονής των δικαίων μετά θάνατο

- μια τοποθεσία που θαυμάζουμε

Σε προσωπικές εμπειρίες αναμφισβήτητα ένας παράδεισος μπορεί να είναι οπουδήποτε και οτιδήποτε μας κάνει να νιώθουμε καλά. Ένα μέρος, ένα πρόσωπο, μια συνεύρεση.

Πόσο κοντά στην αλήθεια είναι, μια συζήτηση, μια κατάσταση, ένα συναίσθημα που δεν καταγράφτηκαν το ίδιο από κανέναν παρά μόνο από εμάς;

Τότε τίποτα δεν μπορεί να τα επισκιάσει όσο τα απολαμβάνουμε. Δημιουργούμε αυτή την τόσο γλυκιά, μα απατηλή εντύπωση. Ο θαυμασμός γίνεται ανυπόκριτος, οι προθέσεις ειλικρινείς και η έκβαση είναι πάντα θετική.

Αυτός ο παράδεισος όμως είναι καταδικασμένος να εξανεμιστεί. 'Οταν αυτό συμβεί, ερχόμαστε αντιμέτωποι με μια διαφορετική πραγματικότητα, σκληρή. Μα πιο σκληρή είναι η στιγμή που συνειδητοποιούμε ότι ο παράδεισός μας είναι πλέον ένας χαμένος παράδεισος, τον οποίο δεν μπορούμε να επισκεφτούμε πια.

Αν μπορούσαμε να ξαναστήσουμε το ίδιο σκηνικό, σαν μια επιτυχημένη θεατρική παράσταση όπου κάθε βράδυ στην σκηνή όλα είναι στη σωστή θέση, το συναίσθημα δεν θα ήταν ποτέ το ίδιο. 

Αυτό το συναίσθημα λοιπόν, που χάνεται και ξεθωριάζει μπροστά στα μάτια μας, χρόνο με το χρόνο, χωρίς να έχουμε την δύναμη να το αναζωπυρώσουμε, αυτός είναι ο δικός μας χαμένος παράδεισος.

Και φυσικά τίποτα δεν μπορεί να μας εμποδίσει από το να δημιουργήσουμε έναν καινούργιο, είτε είναι αληθινός είτε αποκύημα της φαντασίας.