4/08/2009

Κοιτάζοντας τον καθρέφτη

Η μοίρα ενός ανθρώπου που βιάζεται είναι να φτάνει αργοπορημένος κι εγώ σήμερα βιάζομαι πολύ! Έπρεπε ήδη να είμαι σε κάποια δημόσια υπηρεσία. Διαλέγω ένα σύντομο δρόμο, μα την τύχη μου, πέφτω σε μετακόμιση. Βάζω όπισθεν αλλά πίσω μου έχουν έρθει καμιά δεκαπενταριά αυτοκίνητα με οδηγούς απ’ αυτούς που τους φωνάζεις "κάντε πίσω δεν περνάει" και σε κοιτούν πίσω από το παρμπρίζ με ύφος ασθενή μετά τη λοβοτομή.

Τηλεφωνώ εν εξάλλω για να πω ότι θα αργήσω, μου απαντά ο υπάλληλος με ένα "Ναιαι", σαν να είναι αλληγορία κάποιας βρισιάς και αμέσως αυθυποβάλλομαι για να αλλάξω ύφος μη και διακοπεί η κατά τ’ άλλα ανεπιτυχής επικοινωνία μας. Θα αναρωτηθείτε βέβαια τι υπηρεσία είναι αυτή που απαντάνε κιόλας. Ήξερα το εσωτερικό νούμερο και του την έσκασα!

Τελικά κάνει λίγο χώρο το φορτηγό μετά από τα τόσα κορναρίσματα, καβαλάμε το πεζοδρόμιο διαλύοντας το σαθρό κράσπεδο και φεύγουμε... Να μη μακρηγορώ, από το άγχος μου παραβιάζω ένα στοπ, και δεν σταματώ στο πορτοκαλί φανάρι ενώ αντιλαμβάνομαι ότι όταν θα περνώ τη διασταύρωση θα έχει ήδη γίνει κόκκινο. Οδηγώ παράνομα στον λεωφορειόδρομο για περίπου πέντε λεπτά και μπαίνω σφήνα μπροστά στο λεωφορείο της γραμμής για να μην με καθυστερήσει κι άλλο. Νιώθω ανακούφιση που το λεωφορείο δεν είναι τόσο ευέλικτο να με κυνηγήσει και κοιτάζοντας από τον καθρέφτη το βλέπω να μένει πίσω αλλά με την ορθάνοιχτη παλάμη του οδηγού να με χαιρετά συνοδευόμενη από κάτι ασυναρτησίες που δεν προλαβαίνω να ακούσω.

Μόλις φτάνω στον προορισμό μου συνειδητοποιώ πόσο καλός άνθρωπος πρέπει να είμαι για να βρω παρκάρισμα στην πρώτη γωνία. Πλησιάζοντας όμως βλέπω ότι έχει ράμπα…. μα αυτό δεν βαστάει η καρδιά μου να το κάνω. Περιπλανιέμαι στα στενά γυρίζοντας γύρω από το τετράγωνο έξι, επτά; φορές και βρίσκω αλλού χώρο να σταθμεύσω το αυτοκίνητο. Κατεβαίνω, μου φωνάζουν μέσα από μια έβγα να μη παρκάρω εκεί γιατί περιμένουν φορτηγό. Έ όχι! Ως εδώ η καλοσύνη. "Αποκλείεται" απαντάω με τόση οργή που η ευτραφής κυρία τρομάζει και μου λέει με σιγανή φωνή "καλά παιδί μου μόνο μην αργήσεις". "Παιδί" μου άλλο και τούτο σκέφτομαι.

Αναπάντεχο, αλλά η δουλειά μου διεκπεραιώνεται γρήγορα και πριν ξεπαρκάρω ζητώ συγνώμη στην γυναίκα και αγοράζω και κάτι. Θράσος! Η γυναίκα είναι λιγομίλητη και μαζεμένη, "άσε μην το ‘χει σκάσει από πουθενά, τόσα που γίνονται στις μέρες μας", θα σκέφτεται. Πληρώνω και φεύγω με το κεφάλι ψηλα αλά Δελαπατρίδης.

Επιστρέφω στο σπίτι μου, αλλά το άγχος έχει δώσει πλέον τη θέση του στη ντροπή. Ρίχνω λίγο νερό στο πρόσωπό μου και αναπόφευκτα κοιτάζομαι στον καθρέπτη. Διχάζομαι.
"Ντροπή σου" μου λέει μια φωνή. "Πόσες φορές παραβίασες τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας"; "Λίγες και τι έγινε, εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο"; απαντά μια άλλη. "Είσαι δημόσιος κίνδυνος τ’ ακούς; Έκανες όλα όσα κοροϊδεύεις"! "Αφού τίποτα δεν συνέβη άσε μας ήσυχους" απαντάει η άλλη. "Κι αν είχε συμβεί"; ρωτάει η πρώτη φωνή. "Σιγά" ξανααπαντά η άλλη, "ένα γέρο μόνο πήγαμε να φάμε, ποιος θα τον αναζητούσε την σημερινή εποχή";

"Μα τι κουβέντα είναι αυτή μέσα στο κεφάλι μου θα μου στρίψει"! Ανασύρω από τα βάθη του εαυτού μου την συνείδησή μου και φωνάζω "Φύγετε κι οι δυο, βεβαίως νιώθω ντροπή, τι να κάνω όμως τώρα πια, να πάρω τηλέφωνο την Τροχαία και να παραδοθώ";;;

Έτσι λοιπόν μετά από σκληρή μάχη με τον πολυπρόσωπο εαυτό μου, δεν τηλεφωνώ πουθενά παρά αποφασίζω να εξιλεωθώ εξιστορώντας τα κατορθώματά μου με πάσα ειλικρίνεια στο ιστολόγιο μου, που μεταξύ μας έχει και αντισηπτικές ιδιότητες γιατί απομακρύνει ως δια μαγείας όλους τους κινδύνους. Κανείς δεν ξέρει το όνομά μου, κανείς δεν θα με κοιτάξει στα μάτια, κανείς δεν θα με κυνηγήσει, πρόστιμο δεν θα πληρώσω...
Και θα φροντίσω να γράψω μια αφελή διήγηση που δεν θα συνταράξει τον κόσμο μήπως και βαρεθούν οι περισσότεροι να την διαβάσουν κι έτσι ανώδυνα να γλιτώσω :-)

15 σχόλια:

mermyblue είπε...

μια συνηθισμένη ημέρα για τα επίπεδα αδρεναλίνης του μέσου Αθηναίου...:)

γέλασα, ιδίως με την κυρία που σε είδε με το μάτι να γυαλίζει και έκανε πίσω

επίσης, απίθανη η μουσική επένδυση του άρθρου

ippoliti_ippoliti είπε...

Μετά από μία σχετικά δύσκολη ημέρα, μου φιάξατε το κέφι με αυτήν την ανάρτηση.
Ομολογώ ότι εάν ήμουν μέσα στο λεωφορείο θα σας "στόλιζα" και εγώ "έστω και από μέσα μου"
Γέλασα και εγώ αρκετά, βρήκα όπως η mermyblue απίθανη την μουσική σας επένδυση καθώς καιτη γλυκύτατη φωτογραφία του γαϊδαράκου.
καλό σας βράδυ

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Ας τα πάρουμε με την σειρά..
Το τραγούδι είναι ένα αριστούργημα!!Τώρα..ο γαιδουράκος..Η αλήθεια είναι πως έχει το βλέμμα που έχουν τα παιδιά όταν ενώ δεν τα έχεις αντιληφθεί, έρχονται μόνα τους και σου λένε:μαμά..δεν έφαγα εγώ το γλυκό..
Υ.Γ.Ευτυχώς που κανείς μας δεν είναι τέλειος..Θα ήταν στ'αλήθεια ανησυχητικό αν συνέβαινε αυτό.Καλό βράδυ

maximus είπε...

@mermyblue, εσείς γελάσατε, εγώ ντράπηκα... Σκέφτηκα όμως τόση κριτική ασκούμε στους άλλους ας πούμε και κάτι για μας, γιατί τη νοοτροπία του Έλληνα οδηγού όσο να' ναι την έχουμε πολλοί. Να διευκρινίσω βέβαια ότι εκείνη η ημέρα αποτελεί εξαίρεση και ναι, φοράω τη ζώνη μου και να ναι σταματώ στις διαβάσεις... Ευχαριστώ!

@ippoliti_ippoliti, και πολύ καλά θα κάνατε. Ο γαϊδαράκος είναι το κλειδί και θα το ερμηνεύει πολύ εύστοχα στο σχόλιο που ακολουθεί η Carpe Diem. Kαλό βράδυ!

@Carpe Diem, Πράγματι αυτό ήθελα να φανεί στην ματιά του! Στην αρχή είπα να βάλω τίτλο "Δεν έφταιγα εγώ" αλλά η θρασύτητα μου θα ερχόταν σε αντίθεση με την γλυκύτητα του... και το άλλαξα. Πολύ μα πολύ χάρηκα!!! Όμορφη βραδιά για μένα ελπίζω να είναι και για σας/σένα. Καληνύχτα

Υ.Γ. Εδώ γύρω να μείνετε, σύντομα θα έχω την συνέχεια, σιγά το συγκλονιστικό, αλλά... να, έρχεται το Πάσχα, ξέρετε τώρα... οι αναμνήσεις!

maximus είπε...

Ο γαιδαράκος στην εικόνα δεν επιλέχτηκε τυχαία. Συμβολίζει τον "Γάιδαρο του Μήνα" το αυτοκόλλητο των Streetpanthers! Σε άλλη εκδοχή όμως.

Margo είπε...

1)Πρώτα θα έπρεπε να παραδοθούν όσοι κατάντησαν την πόλη σ' αυτό το χάλι και ο κατάλογος είναι πολύ μεγάλος. Ακόμα κι αν δε βιαζόσουν πάλι αργά θα έφτανες. Άρα.. αθώος!
2)Η εξομολόγηση σημαίνει και άφεση αμαρτιών.
3)Μετράει ο πρότερος έντιμος βίος!
4)Για το γαϊδουράκο δε θα μπορούσα να το πω καλύτερα από τη Carpe:))

Ιορδανίδου Όλγα είπε...

Καληνύχτα..

Σταλαγματιά είπε...

Χμμ πρέπει να σε καταδικάσουμε είναι ολοφάνερο πως διέπραξε πολλά κατά συρροή αδικήματα : )))))

Όλα αυτά λίγο ή πολύ τα έχουμε κάνει όλοι μας χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έγινε και τίποτα.
Αλλά Έλληνες δεν είμαστε;
Αν δεν παρανομήσουμε δεν μπορούμε : )))

maximus είπε...

@Μargo, πάω για τον νούμερο 1, αλλά σίγουρα δεν δικαιολογεί τις μικρές παρανομίες... Τι ωραία ημέρα η σημερινή, τι ζεστός ήλιος...

@Carpe Diem, έκλεισα πολύ αργά τη σύνδεση αλλά η καληνύχτα σας έφτασε το πρωί, ποιος ξέρει... Καλό μεσημέρι τώρα πια

@Αναστασία πρέπει να το αλλάξουμε αυτό σε "Νομοταγείς ως Έλληνες"!
Γεια χαρά!

ολα θα πανε καλα... είπε...

Καταρχάς,εφόσον μας την εξομολογήθηκες την αμαρτία,ας πάει και το παλιάμπελο!
:)
Δεύτερον,όσην ώρα μας εξιστορούσες τα κατορθώματα - που λίγο πολύ όλοι τα έχουμε κάνει στην Αθήνα - είχα αγωνία να δω αν όλα πήγαν καλά!
Ο γαϊδουράκος της φωτογραφίας είναι όλα τα λεφτά,τους αγαπώ πολύ τους γαϊδάρους και έχουν και ένα αφοπλιστικό χαμόγελο!
:)
Καλό σου απόγευμα και τέλος καλό όλα καλά!

maximus είπε...

@oλα θα πανε καλά, είστε πολύ διακριτική και έχετε πολύ αισιόδοξο τίτλο! Τέλος καλό και καλό βράδυ :-))

Ανώνυμος είπε...

Α εσείς είσασταν που πήγατε να με πατήσετε στη γωνία με το ποδήλατο, ε;
Αλλά μην ανησυχείς... Ο πρώτος αναμάρτητος Έλληνας ΚΟΚικά, ας πετάξει πρώτος το λίθο... Μα που πήγαν όλοι;

maximus είπε...

@Spastos Petalakis, ποδήλατο ήτανε;
Με τύφλωνε ο ήλιος, είχα και δυνατά τη μουσική... Για να μου στέλνετε σχόλιο όμως σημαίνει ότι είστε καλά! Έχει ο Θεός. Την άλλη φορά :-)

IZA είπε...

Οι περιπέτειες του Οδυσσέα δεν είναι τίποτα μπροστά στην Οδύσσεια του Αθηναίου οδηγού. Τι Συμπληγάδες πέτρες περνάει, τι Σκύλλα και Χάρυβδη, τι...Η Ιθάκη (ο προορισμός του οδηγού) φαίνεται άπιαστο όνειρο. Και μέχρι να τελείώσει το ταξίδι, η Κίρκη της Αθήνας μας έχει μεταμορφώσει σε...."γουρούνια".

maximus είπε...

@IZA, ακριβώς και έχω την εντύπωση πως αυτό το ταξίδι για αυτήν την Ιθάκη δεν κρύβει κανένα ηθικό δίδαγμα παρά μόνο ταλαιπωρία και πάλι ταλαιπωρία... Καλό σαββατόβραδο:-)