The miracle is you!

When you were first conceived you were a double strand of DNA in a fertilized ovum. Dividing 50 times, and you had over 100 trillion cells. More than all the stars in the milky way. Then you were born into existence.

Each of your cells do over 6 trillion things per second. Just think how a human body knows how to kill germs, digest, make babies, and talk, all at the same time.

The miracle is you.
The miracle is you.

- Your heart beats 101,000 times per day.
- During your life it will beat 300 million times.
- Each day you take 23,000 breaths.
- Your blood travels 60,000 miles each day on its journey through the body.
- 25 million cells are being produced in your body each second.
- You blink at least 15,000 times per day.
- Your brain has about 100 billion nerve cells.
- If all your DNA was stretched out it would reach the moon 6000 times.
- You shed 600,000 particles of skin every hour.
- Your bones are 4 times stronger than concrete.
- Your eyes can distinguish up to 1 million color surfaces, and take in more information than the largest telescope in the world.
- Your lungs inhale over 2 million liters of air daily.
- When you touch anything, a message is sent to your brain at 124 mph.
- Your skin consists of 280,000 heat receptors
- The length of your blood vessels would circle the globe 2 ½ times.
- You have the ability to distinguish up to 10,000 different smells.
- Your tongue has over 10,000 taste buds.

The miracle is you.
The miracle is you.

Listen to the music.
Listen to the music.
Deep inside.

Listen to the music.
Listen to the music.
Deep inside.

There are universes dancing inside your body.
There are sunsets shining in your heart.
There are symphonies playing in your toes.
Rivers of blood effortlessly flows.
There is a full moon beaming in your belly button.
There is a cool breeze blowing in your lungs.
There is a gentle rain that falls from your eyes.
There is an army of love in every step.
There is love making in your every motion.

A body of devotion.

The miracle is you.
The miracle is you.

So realize.
Visualize.
It’s all inside.

A galaxy of amazement.

Should you ever forget.
Just close your eyes.
And 

Listen to the music.
Listen to the music.
Deep inside.
Listen to the music.
Listen to the music.
Deep inside.

The miracle is you.
The miracle is you.

Kute Blackson

(Aκούστε το τραγούδι και δείτε το βίντεο εδώ)

Καλές Γιορτές!

Με υγεία, αγάπη και πολλές χαρούμενες στιγμές!

Όλα αλλάζουν και όλα μένουν ίδια.

Όπως στα όνειρα που δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι τρέχει κανείς αλλά βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο… και περιπλανιόμαστε σαν ένα τεράστιο φίδι που μονίμως μασουλάει την ουρά του… και το θράσος αποκαλείται θάρρος… και η φασιστική νοοτροπία ονομάζεται δικαίωμα… και ο τραμπουκισμός παρουσιάζεται ως απόδοση ευθυνών… και η ζωή συνεχίζεται.

Αρκεί να υπάρχει διάχυτη η εντύπωση ότι πράττουν το σωστό. Φορτώνοντας την ευθύνη σε κάποιον άλλον, συνεχίζουν ακάθεκτοι. Σταμάτησε η φοροδιαφυγή; Τα φακελάκια; Τα ρουσφέτια; Δεν είναι μόνο ότι είναι ανεπαρκής ο ελεγκτικός μηχανισμός, είναι και ότι δεν θέλουν τίποτα το φαύλο να σταματήσει. Ποιοι είναι αυτοί; Οι γνωστοί μας άγνωστοι. Ακόμα και αν εξαφανιζόταν το χρέος θα δημιουργούσαν καινούργιο, ακολουθώντας τις ίδιες νοοτροπίες. Συχνά μου λένε, τι κάθεστε, να φύγετε στο εξωτερικό, όλοι αυτό κάνουν. Μα αν μεταναστεύσουμε όλοι πολύ σύντομα θα καταφέρουμε να χρεοκοπήσουμε κάποιων άλλων τη χώρα. 

Πίστευα ότι έστω και λίγοι άνθρωποι μπορούν να κάνουν τη διαφορά, αν πείσουν μερικούς ακόμα, άλλωστε η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Το μόνο που παρατηρώ γύρω μου όμως είναι ότι και όσοι ήλπιζαν ότι κάτι πρόκειται να αλλάξει, έχουν αποσυρθεί στις ζωές τους απεγνωσμένοι. Σε τι βοηθούν οι πορείες αν οι περισσότεροι κατατρώνε σαν το σαράκι όποιες καινοτόμες ιδέες και δράσεις πάνε να ξεμυτίσουν. Όσα μέτρα και αν ληφθούν ή σαμποτάρονται από άλλους πολίτες ή με τον καιρό αποσύρονται γιατί η εφαρμογή τους δεν αποφέρει κέρδος είτε στον ψηφοθήρα είτε στον ψηφοφόρο. Μα και όσοι ηγήθηκαν τέτοιων προσπαθειών, κάποιους άλλους σκοπούς είχαν και δεν προέτρεπαν τον κόσμο να διαμαρτυρηθεί με γνώμονα το συμφέρον της χώρας.

"Δόξα σοι ο θεός να λες, υπάρχουν και χειρότερα". Δεν διαφωνώ. Δεν κατανοώ όμως τον λόγο που δεν υψώνουμε το βλέμμα στα καλύτερα. Ας δουν οι αρμόδιοι με τι χειρισμούς πραγματοποιήθηκαν και τι ακριβώς έχουν πράξει αυτοί τέλος πάντων που έχουν καταφέρει να ζουν σε μια πόλη με δρόμους χωρίς τρύπες αριστερά και δεξιά, με υπηρεσίες που εξυπηρετούν αποτελεσματικά τον πολίτη, με υπαλλήλους που απαντάνε ευγενικά στα τηλέφωνα, με κοινωνική πρόνοια η οποία σέβεται τα δικαιώματα των ανθρώπων και με ένα εθνικό σύστημα υγείας που δεν αδιαφορεί για όσους πάνε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι αν δεν δώσουν παραπάνω χρήματα. Το θέμα είναι βέβαια να υπάρχουν αρμόδιοι στη χώρα του "Δεν είναι αρμόδια η δική μας υπηρεσία, απευθυνθείτε αλλού", σε κάποιους αριθμούς τηλεφώνων, για παράδειγμα, τα οποία κανείς δεν σηκώνει.

Πάνω απ' όλα να αποκτήσει ταυτότητα το πρόβλημα, ένα δύο ονοματεπώνυμα είναι αρκετά. Το κάθε θέμα, που δεν είναι μόνο ένα είναι και τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας από κάτω, μεταβιβάζεται και στην πραγματικότητα δεν φέρει ποτέ κανείς ένοχος το βάρος της ευθύνης, έτσι ώστε τα άλυτα θέματα να διαιωνίζονται και όλοι να είναι εφησυχασμένοι, αλλά κατά τα άλλα πολύ θυμωμένοι με τη ρίζα του κακού που είναι γνωστή αλλά παραμένει άγνωστη.

 Φωτογραφία: Aπό το διαδίκτυο

Ηλιοβολή

 

στην ακαριαία απεικόνιση της άμμου.

Πώς μπορώ να εξυπηρετήσω;

Η οικονομική δυσχέρεια στην μικρή μας πόλη μεταδίδεται σαν μολυσματική ασθένεια καλπάζουσας μορφής, με αποτέλεσμα να υπάρχουν ριζικές αλλαγές στη συμπεριφορά μερικών ανθρώπων. Εδώ και καιρό, για παράδειγμα, η άλλοτε υπεροπτική στάση κάποιων υπαλλήλων σε δημόσιους οργανισμούς έχει αντικατασταθεί από σοβαρότητα και επαγγελματισμό. Δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον για την εξυπηρέτηση του κοινού, όχι ακόμα με το χαμόγελο στα χείλη, αλλά η διαφορά είναι πλέον αισθητή κυρίως γιατί λύνονται άμεσα θέματα τα οποία υπό άλλες συνθήκες θα εκκρεμούσαν για μήνες.  

Δεν θα μπορούσα να μην αναφερθώ βέβαια και στα κομμωτήρια ή στα ακριβά μαγαζιά ρούχων όπου οι κάποτε ακριβοθώρητες κυρίες συνήθιζαν κατά το πρωτόκολλο του ιδιοκτήτη να κάνουν ακτινοσκόπηση στον πελάτη πριν ακόμα περάσει το κατώφλι, ενώ τώρα κυριολεκτικά τον ακολουθούν κατά πόδας προσπαθώντας με διακριτικό τρόπο να τον πείσουν να καταναλώσει όσα μπορεί.

Μην τύχει δε και ξεστομίσει κανείς κάτι σχετικό με τις ταλαιπωρίες της καθημερινότητας, οι περισσότεροι αρπάζουν αμέσως την ευκαιρία να εκφράσουν το παράπονό τους για την εργοδότρια εταιρεία, την κακιά συνάδερφο, τις συνθήκες στο σπίτι και διάφορα άλλα. Την τελευταία φορά που επισκέφτηκα γνωστό μαγαζί στο κέντρο της περιοχής μου πρόσεξα ότι η ψυχρή και απόμακρη υπεύθυνη πωλήσεων μέσα σε λίγες μέρες είχε μεταμορφωθεί σε κοινή θνητή. Μου εξηγούσε, για δέκα ολόκληρα λεπτά, πως τα παρκόμετρα τοποθετήθηκαν με στόχο να πλήξουν τα μικρά μαγαζιά και έτσι να οδηγήσουν τον κόσμο στα μεγάλα εμπορικά κέντρα. Μπορεί να είχε δίκιο μπορεί και όχι, αυτό όμως που μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση όση ώρα μιλούσε ήταν ότι τόσα χρόνια δεν την είχα δει ποτέ να απευθύνεται προσωπικά σε πελάτη και μάλιστα με τόση οικειότητα.

Άλλοι καιροί, άλλα ήθη; Τουλάχιστον διαφαίνονται λίγες ελπίδες ότι στο μέλλον θα είμαστε ευγενικοί άνθρωποι, υπεύθυνοι πολίτες και αποτελεσματικοί στη δουλειά μας, έστω και αν έχουμε αλλάξει μονάχα από εξαναγκασμό.

Σεπτέμβρης, ο μελιστάλαχτος

λίγο γαλάζιος,

λίγο μενεξεδής,

 αναπάντεχη άνοιξη,

γλυκιά και απροσδιόριστη.

Καλό Φθινόπωρο :))

Φωτογραφίες :

 Ένας καινούργιος φίλος 

και η παρέα στο μπαλκόνι

 μεγαλώνει!

Βαρομετρικό Υψηλό

"Έτσι ονομάζεται η βαρομετρική περιοχή υψηλών πιέσεων (αντικυκλώνας) με την πίεση να αυξάνει από την περιφέρεια προς το κέντρο. Εμφανίζεται σε κλειστές ισοβαρείς καμπύλες. Αν οι ισοβαρείς επιμηκύνονται προς μία ορισμένη κατεύθυνση τότε το τμήμα αυτό της βαρομετρικής διάταξης ονομάζεται σφήνα έξαρσης. Υπάρχουν στάσιμοι αντικυκλώνες, όπως είναι ο Αζορικός και ο Σιβηρικός. Ο πρώτος εξαπλώνεται στην δυτική Ευρώπη το καλοκαίρι και συνδυαζόμενος με το θερμικό χαμηλό της Ινδίας δίνει τα μελτέμια (Ετησίες) στην Ελλάδα". 

Σχετικά με τον καιρό και τις μεταπτώσεις του λοιπόν διάβαζα σε κάποια ιστοσελίδα, μετά από μια δύσκολη εβδομάδα αναπροσαρμογής, με νέα πρόσωπα στη επαγγελματική μου ζωή και με λίγο διαφορετικές συνθήκες. Επέλεξα να ξεκινήσω την εργασία μου πολύ πριν το σχολικό πρόγραμμα για να γλιτώσω από τον πανικό που αποπνέουν η επιστροφή των εκδρομέων, το άνοιγμα των σχολείων και ο συνωστισμός των σκιαγμένων, λόγω ακρίβειας, γονέων στα βιβλιοπωλεία. Τουλάχιστον τώρα αλωνίζουν εδώ μόνο οι δικές μου αγχωτικές σκέψεις. 

Το καλοκαίρι πλησιάζει στο τέλος του όπως το κάθε τι άλλωστε. Μια νέα χρονιά θα αρχίσει σε λίγο, με βαρομετρικό χαμηλό ή υψηλό, αυτά απ' ότι λένε οι μετεωρολόγοι θα εναλλάσσονται. Προς το παρόν αναμένουμε τα μελτέμια του Αυγούστου στην πόλη για να έχουμε περισσότερο αέρα να αναπνέουμε όπως ζήτησε και ο Πρωθυπουργός της ταλαίπωρης αυτής χώρας. Και όχι μόνο. Μας έχουν υποσχεθεί και μια δεύτερη πανσέληνο με γαλαζωπή απόχρωση, στο τέλος του μήνα. 

Μην χάσουμε την ευκαιρία. Ακόμα και αν είμαστε σπάνια ταλέντα στην τέχνη του να "έχουμε πάντα δίκιο", ας σκεφτούμε σοβαρά να μεταλάβουμε πριν γεμίσει το φεγγάρι. Ας μην ξεχάσουμε να ζητήσουμε συγνώμη και το σημαντικότερο, να μετανοήσουμε. Σύμφωνα με τις παραδόσεις η Σελήνη αντιπροσωπεύει τη σκοτεινή πλευρά της φύσης, την αόρατη όψη της. Πολλά μπορεί να μας συμβούν υπό το φως μιας γαλάζιας πανσελήνου αν δεν έχουμε τη συνείδησή μας ήσυχη.  



Καλη χρονιά (σχολική).

Φωτογραφία: στο http://www.hasslefreeclipart.com

Λιτές λέξεις, περίτεχνες γεύσεις

Οι γευστικοί μας κάλυκες μπορεί να γίνουν οι πιο αυστηροί κριτές αλλά η απόλαυση πρέπει πρώτα να "διαπεράσει" την καρδιά μας. Παρακολούθησα μια χαριτωμένη κωμωδία με καθημερινούς διαλόγους και προβλέψιμη εξέλιξη, που όμως καταφέρνει να αποπλανήσει γλυκά τον θεατή από το πρώτο κιόλας μέρος. Αυτό που με γοήτευσε ήταν η διαδικασία του γαστριμαργικού ξελογιάσματος, η οποία χωρίς να γίνεται αντιληπτή ακολουθεί μια παράδοξη πορεία από μέσα προς τα έξω. Αρχικά μιλά στην ψυχή και έπειτα στις αισθήσεις. 85' γεμάτα συνταγές υψηλής μαγειρικής γαρνιρισμένες με μπόλικο συναίσθημα εκφρασμένο με διακριτικό χιούμορ και απλότητα.  

2η φωτογραφία: www.interalpen.com

"Πράσινη Ανάπτυξη"

Αν δεν υπάρχουν αρκετοί οικονομικοί πόροι για πρωτοποριακές επιχειρηματικές δραστηριότητες και πράσινη ανάπτυξη, μην μένετε απλοί παρατηρητές. Πρασινίστε τις ταράτσες σας. Τα μπαλκόνια σας. Τα παραθύρια σας. Και όχι μόνο. Τις σχέσεις σας. Τις καρδιές σας. Φυτέψτε σπόρους ή φυτά της αρεσκείας σας, σε μικρές ή μεγάλες γλάστρες, σε βαθιά ή ρηχά πιθάρια, σε πιατάκια, σε κρεμαστές ζαρντινιέρες, σε καλάθια ή σε ειδικές θήκες. Τοποθετήστε τα στα περβάζια ή δημιουργείστε έναν πράσινο φράκτη με συνθέσεις από πολλά φυτά σε διαφορετικά ύψη στο μπαλκόνι σας. Μάθετε για τους τρόπους περιποίησης των φυτών σας και τα λίγα εργαλεία που πρέπει να προμηθευτείτε, πολύ εύκολα, με ένα κλικ στο διαδίκτυο ή αγοράζοντας κάποιο σχετικό περιοδικό. Η κηπουρική δεν είναι μόνο μια διασκεδαστική ασχολία, αλλά έχει σημαντική ευεργετική επίδραση στην ισορροπία της ψυχικής μας υγείας. Με λίγα χρήματα μπορείτε να δημιουργήσετε τον δικό σας παράδεισο, εκεί που θα χαλαρώνετε ανάμεσα σε όμορφα λουλούδια ή πυκνές πρασινάδες όποτε το επιθυμείτε. Βάλτε τη φαντασία σας να μεγαλουργήσει, διώξτε το άγχος της μεγαλούπολης, προσκαλέστε φίλους και απολαύστε την παρέα τους μέσα σε έναν κήπο φτιαγμένο με μεράκι. Μήπως τελικά είναι η κρίση και όχι ο χρυσός, που μας φέρνει πιο κοντά;







Φωτογραφία: Από το διαδίκτυο

Farewell to a Princess

Αγαπημένη μου Χιονάτη,

που να το φανταζόμουν ότι θα επιβίωνα πέφτοντας από τον τέταρτο όροφο, μα θα έχανα εσένα, λίγες μέρες μετά. Όταν με βρήκαν, έτσι καταβεβλημένος που ήμουν, με πλησίασες, τρίψαμε μυτούλες και ένιωσα μεγάλη χαρά που με τόση τρυφερότητα με καλωσόρισες.

Εσύ όμως με αποχαιρετούσες. Τόσα χρόνια, πρώτη φορά ήρθες στο σπίτι μου με τέτοιο θάρρος και ας μέναμε σε διπλανά διαμερίσματα. Μόνο εγώ περνούσα από το ένα μπαλκόνι στο άλλο, ρισκάροντας και τη ζωή μου ακόμα για να βρίσκομαι μαζί σου. Χαλάλι όμως. Ήσουν η καλύτερή μου φίλη. Η παρέα μου. Η πριγκίπισσά μου.

Μου λείπεις, αλλά δεν θέλω να σου πω αντίο. Μια μέρα θα ξαναβρεθούμε. Πάνω σε ένα ουράνιο τόξο, να αγναντεύουμε μαζί τον κόσμο από ψηλά. Να με περιμένεις.

  Με αγάπη

Ο φίλος σου Μάξιμος

Moυσική: Βuongiorno principessa - La Vita è Bella

Φωτογραφίες: Από το διαδίκτυο

Είναι καλό η κακό το να μην έχεις πια ρομαντισμό;

Νομίζω καλό, όταν έχει κάνει τη διαδρομή της μια στάση ζωής και ανάλυσης του κόσμου καλείσαι να πας πια από κει και πέρα. Για μένα ο ρομαντισμός έχει κάνει τον κύκλο του, και στη ζωή μου και ευρύτερα σαν ιστορική περίοδος. Τώρα καλούμεθα, αποφορτισμένοι από παγιωμένα αισθήματα και αντιλήψεις του παρελθόντος, να ξαναχτίσουμε μια συμβολική γλώσσα και να ανακαλύψουμε την «ιδιοπροσωπία» μας. Κάθε γενιά καλείται να ξαναχτίσει με συμβολικό τρόπο μέσα από την τέχνη το αιώνια ζητούμενο που είναι το άφθαρτο, το εμπνευσμένο, ένα δικό της ίχνος, η προσωπική της δημιουργία. Κάθε γενιά αυτό γυρεύει, και είναι αυτό που ανακουφίζει τον άνθρωπο από το θάνατο,  πως φεύγοντας αφήνει το ίχνος του. 

Λίνα Νικολακοπούλου

Απόσπασμα από συνέντευξη - 2002

Φωτογραφία: J Kilgo

 

Εκεί που είσαι ήμουνα και εδώ που είμαι θα ‘ρθεις

Τρομαχτικό ως επιχείρημα όταν χρησιμοποιείται εκβιαστικά. Από παιδί όμως σεβόμουν πάντα τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας, ακόμα και όταν τα λεγόμενά τους ή οι πράξεις τους δεν συμφωνούσαν με την δική μου λογική. Ο σεβασμός προς τους μεγαλύτερους άλλωστε ήταν ένας αδιαπραγμάτευτος όρος του κώδικα ηθικής που είχα διδαχθεί. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο αμφισβητώ τη θεωρία σύμφωνα με την οποία ο σεβασμός συμβαδίζει με την ηλικία διότι διαπιστώνω πολύ συχνά πως μαζί με χιλιάδες άλλους πονηρούς του ιδιωτικού και δημόσιου βίου υπάρχουν και οι περιπτώσεις ηλικιωμένων που εκμεταλλεύονται την όχι πάντα και τόσο δυσχερή τους θέση.

Στις δημόσιες υπηρεσίες, για παράδειγμα, δεν είναι λίγες οι φορές όπου γλυκύτατοι παππούδες και γιαγιούλες έχουν συνήθεια να πιάνουν κουβέντα εξιστορώντας διάφορα δράματα ή περιγράφοντας με εξοντωτικές λεπτομέρειες τα προβλήματα συγγενών τους μόνο και μόνο για να πάρουν τη σειρά του επόμενου στην λίστα αναμονής. Κάποιοι με ύφος απεγνωσμένο επιδίδονται σε απίστευτους θεατρινισμούς, οι πιο ψύχραιμοι ρωτούν το επώνυμο του υπαλλήλου που πρόκειται να τους εξυπηρετήσει προσπαθώντας με το ζόρι να βρουν κοινή καταγωγή, όπως υπάρχουν και οι ευφάνταστοι που σκαρφίζονται απίθανες ιστορίες και προσπερνούν με μεγαλοπρέπεια και περηφάνια μουρμουρίζοντας "συγνώμη, με περιμένει ο κύριος Κολοκοτρώνης". Οι πιο απολαυστικοί είναι εκείνοι που παριστάνουν τους τρελούτσικους λέγοντας ασυναρτησίες επιζητώντας τη συμπάθεια ή την λύπηση των υπόλοιπων συνοφρυωμένων στην ουρά, εξαρτάται από τη σοβαρότητα του ζητήματός τους. Τι πιο πειστικό από έναν παππού που τα έχει χαμένα. Respect. Είναι εκπληκτικό το πως ξαναβρίσκουν τα λογικά τους και όλοι οι παραπάνω λόγοι εξανεμίζονται με το που η δουλειά τους διεκπεραιώνεται.

Tης ψήφου το ανάγνωσμα

Προς τι η θριαμβολογία το βράδυ των εκλογών αν ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας φαντάζει κάθε φορά όνειρο απατηλό;  Η σύγχυση που προκαλείται από τις διαφορετικές (παρ)ερμηνείες που δίνονται και η ασυνεννοησία που δημιουργείται λόγω μικροκομματικών συμφερόντων είναι ως γνωστόν χρόνιες παθογένειες. Θα έπρεπε ήδη να έχουν εκλείψει εδώ και χρόνια και όχι να ακούγονται τα ίδια λόγια σαν χαλασμένες κασέτες με τόσες και τόσες αναλύσεις στις προεκλογικές περιόδους. Η πλειοψηφία των ψηφοφόρων επιθυμεί ήθος, αποφασιστικές πολιτικές, διαφάνεια και αποτελεσματικές λύσεις. Διότι είτε ψήφισαν με βαριά καρδιά είτε με οργή δεν σημαίνει ότι έπαψαν να ελπίζουν όλοι για την ίδια καλύτερη κοινωνία. Οι εκλεγμένοι λοιπόν οφείλουν να κάνουν την υπέρβαση, με οποιοδήποτε πολιτικό κόστος και να μην αναλωθούν σε ατελείωτα επικοινωνιακά παιχνίδια. Η θεωρία του "πιάσαμε πάτο" ποτέ δεν ευσταθούσε γιατί προφανώς θα υπάρξει και το πολύ πιο κάτω αν "διαβάζονται" τα εκλογικά αποτελέσματα χωρίς βαθύτερη μελέτη, λανθασμένα ή κατά πως βολεύει τα κόμματα. Σ’ αυτές τις εκλογές η ψήφος απελπισίας για τους μεν ή η ψήφος αισιοδοξίας για τους δε, ακόμα και το ποσοστό της αποχής, κατά την γνώμη μου, δεν παύουν να αποτελούν την απαίτηση των πολιτών για εθνική ενότητα, δραστικές αλλαγές στο σάπιο πολιτικό σύστημα και στον πολύπαθο ιστό της κοινωνίας αλλά και νέες ευκαιρίες για ανάπτυξη. 

Φωτογραφία: Από το www.areopage.net

Αιώνιος γρίφος

Έπρεπε να αρχίσουν οι επιθέσεις υποστηρικτών της Χρυσής Αυγής σε στελέχη κομμάτων για να υπάρξει κάποια αντίδραση του πολιτικού και πνευματικού κόσμου της χώρας. Τώρα που ενδέχεται οι πολιτικές εξελίξεις να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις μέσω των εκλογικών αναμετρήσεων, τώρα θα αρχίσουν να μας σοκάρουν οι ανατρεπτικές ιδεολογίες, τα ποινικά μητρώα των υποψηφίων και θα αναπτύσσουμε θεωρίες επί θεωριών για μορφώματα και κάθε είδους πολιτικές τερατογενέσεις. Γιατί μέχρι τώρα δεν είχαμε σοβαρά προβληματιστεί και για όσους ανώνυμους ξυλοκοπούνται καθημερινά; Γιατί δεν αναρωτηθήκαμε έως τώρα για το ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία ιδρύεται ένα κόμμα; Το σωστό ερώτημα που πρέπει να τεθεί είναι ποια είναι τα όρια της δημοκρατίας ως φιλοσοφική έννοια ή γιατί αδιαφορούμε, όταν αποκτά δημόσιο βήμα ένας υποψήφιος ενός κόμματος που χαρακτηρίζεται ως φασιστική, νεοναζιστική οργάνωση και κατηγορείται για εξτρεμιστική και ρατσιστική δράση, αφήνοντας απροστάτευτο το δημοκρατικό μας πολίτευμα για το οποίο χύθηκε αίμα και θυσιάστηκαν τόσοι άνθρωποι ώστε να το απολαμβάνουμε εμείς;

Αυτό που θα έπρεπε πρωτίστως να μας ανησυχεί κατά τη γνώμη μου δεν είναι οι επικίνδυνες συνέπειες των αποφάσεων που παίρνουμε αλλά το γεγονός ότι εθελοτυφλούμε αδικαιολόγητα πριν τις πάρουμε και κυρίως όταν καλούμαστε να ασκήσουμε το εκλογικό μας δικαίωμα. Αφού είναι πλέον αποδεδειγμένο ότι τα ίδια και τα ίδια κοινωνικά προβλήματα έχουν διαγράψει επανειλημμένως την ίδια λανθασμένη τροχιά, θα έπρεπε να διερευνήσουμε για ποιους λόγους τα περισσότερα από αυτά ποτέ δεν λύνονται και απλώς αιωρούνται ως θλιβερές διαπιστώσεις όσων συμμετέχουν ενεργά αλλά και των παρατηρητών τους σε αυτό το θέατρο του παραλόγου που τελικά μόνο παράλογο δεν είναι. 

Τόσα χρόνια όλες οι ηγεσίες των κομμάτων ανακάλυπταν πάντα με έκπληξη τα χρέη, τις οικονομικές ατασθαλίες και το πελατειακό κράτος, θεωρώντας τα σκοπίμως αφηρημένες έννοιες, κάνοντας μακροσκελείς ανασκοπήσεις και χρονοβόρες ιστορικές αναδρομές στην όποια περασμένη χρονική περίοδο, επιρρίπτοντας ευθύνες σε πρόσωπα χωρίς ονοματεπώνυμο. Ποτέ δεν μάθαμε ποιοι ήταν οι υπεύθυνοι για αρκετά οικονομικά σκάνδαλα και σχεδόν κανείς όχι μόνο δεν τιμωρήθηκε αλλά ούτε καν λογοδότησε, παρά μόνο ελάχιστοι  γιατί αποτελέσαν πυροτεχνήματα σε προεκλογικές περιόδους.  

Με ποιους τρόπους θα λυθούν τα προβλήματα που μας έφεραν στο κατώφλι του μνημονίου και πως θα διαχειριστούν τα δανεικά χρήματα οι επόμενες κυβερνήσεις; Αρχίσαμε να διαμαρτυρόμαστε με μνήμη επιλεκτική, μισώντας ο ένας τον άλλον, ακριβώς στο χρονικό σημείο που άρχισε να μειώνεται το εισόδημα μας. Πολλοί συμπολίτες μας διοχέτευσαν την αγανάκτησή τους στην εκλογή ατόμων αμφιλεγόμενου ήθους και εμφανούς ανικανότητας. Προσωποποίησαν όλα τα δεινά της κοινωνίας και τη φαυλότητα που διέκρινε πολλούς πολιτικούς επί δεκαετίες έτσι ώστε να επέλθει κοινωνική και πολιτική κάθαρση. 

Αυτήν την κάθαρση θα αποκαλούσα αυτόεγκλωβισμό γιατί μπορεί ένας οικονομικά ασθενέστερος πολίτης να είναι εύκολη λεία διαφόρων επιτήδειων, αλλά στην πραγματικότητα είναι δική του η ευθύνη του εγκλωβισμού του σε μια πολιτική σκέψη της οποίας την ορθότητα ο ίδιος εξαρχής έχει αμφισβητήσει.

Ίσως στις μέρες μας το όπιο του λαού να μην είναι η θρησκοληψία αλλά η παγίδα άλλων φαινομενικά εξιλεωτικών διεξόδων και της αυθυποβολής, η οποία συχνά μας βολεύει, που μας γυρίζουν συνεχώς στο σημείο μηδέν, στην καμένη γη που οι υποτιθέμενοι ηγέτες παραλαμβάνουν, στην ίδια καμένη γη που αργότερα παραδίδουν επικαλούμενοι τον στρατηγό άνεμο, τις ασύμμετρες απειλές και τις μυστικές επαφές τρίτου, μπορεί και τέταρτου τύπου. 

Μετά όλες οι προσπάθειες ξαναρχίζουν με ηρωισμό και αυταπάρνηση από νέα άφθαρτα πρόσωπα και οι αρμόδιοι κυνηγούν τα λεγόμενα μεγάλα συμφέροντα, τους φοροφυγάδες και άλλους παρανόμους αλλά δεν ξεκινούν την έρευνα ποτέ από τις δικές τους παρανομίες. 

Δεν διαμαρτύρομαστε όμως γι' αυτά. Γιατί; Μήπως είμαστε εμείς οι ίδιοι συμφέροντα που θρέφουν άλλα συμφέροντα, έτσι ώστε να παρεμποδίζεται η οποιαδήποτε πρόοδος και ευημερία, προς το συμφέρον όλων;