Η βλακεία ...

... είναι κοινός τόπος συνάντησης. Κανείς δεν εξαιρείται, "αμαρτάνει τοι και σοφού σοφότερος".  Μόνο που ο μυαλωμένος την πατάει κατ' εξαίρεση και όχι κατ' εξακολούθηση.

Από το Εγχειρίδιο Βλακείας του Διονύση Χαριτόπουλου

Φωτογραφία : Cezary Filew

H αλήθεια της πραγματικής αξίας

 

 

Όταν ανέφερα σε φίλους ότι πέρασαν κιόλας δύο ολόκληρα χρόνια από τότε που δημιούργησα αυτό το ιστολόγιο, με κοίταξαν σχεδόν ανέκφραστοι. Δεν τους κακολογώ όμως, πολλές φορές μπορεί να ενδιαφέρομαι να μάθω, αλλά κατά βάθος ούτε κι εγώ κατανοώ τον ενθουσιασμό τους για θέματα με τα οποία δεν ασχολούμαι. Σε σχέση με την καθημερινότητα, τη δική μου τουλάχιστον, πιστεύω ότι οι ισορροπίες είναι πολύ πιο λεπτές εδώ μέσα, αφού συχνά η ανωνυμία και η απόσταση προσδίδουν ιδιόρρυθμα χαρακτηριστικά σε αυτό το είδος της επικοινωνίας. Θα ήθελα όμως να γνωρίζετε ότι σας εκτιμώ πολύ, όποιοι και αν είστε, όπου και αν ζείτε, όχι μόνο επειδή μοιραζόμαστε το ίδιο μεράκι αλλά επειδή υπάρχει στις συνειδήσεις όλων ότι οι είμαστε πραγματικοί άνθρωποι. Ακόμα και όταν κάποιος εκφέρει μια διαφορετική γνώμη, υπάρχει πάντα ο σεβασμός για τα συναισθήματα του άλλου, χωρίς να περιορίζονται ο αυθορμητισμός και η έμπνευση. Τις ημέρες λοιπόν που για άγνωστο λόγο δεν είχα πρόσβαση στο ιστολόγιό μου, στενοχωρήθηκα μεν γιατί θα έχανα σκέψεις δικές μου και δικές σας, αλλά δεν ένιωσα ούτε για μια στιγμή αποξενωμένη ή αποκομμένη από την όμορφη διαδικτυακή γειτονιά μας και σας ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό. 

.

Love makes the world go round

 

Άνθρωποι, σκέψεις,

εικόνες, στιγμές, αναμνήσεις,

όνειρα, χαμόγελα παντού και πάντα...

...σε κάθε γωνιά, σε κάθε γειτονιά.

Αυτές είναι οι πρώτες ύλες που κάνουν τον κόσμο να γυρνάει

και να μας ξαναγεννάει εσαεί. Αυτές και μόνο!

Κι εμείς αυτές και μόνο τις αξίες πρέπει να κρατήσουμε

μέσα μας για να μπορούμε να ξεχωρίζουμε

τι πραγματικά έχουμε ανάγκη.

Αυτές έχουμε χρέος να τις μοιραστούμε με αυτούς που αγαπάμε.

Να τις γράψουμε, να τις στείλουμε, να τις πούμε.

Να τις κρατήσουμε μακριά από προκατασκευασμένες

και στειρωμένες από όνειρα εποχές.

Πρέπει να σώσουμε αυτό που είμαστε κι αυτά που νιώθουμε.

Πρέπει να δώσουμε ό,τι καλύτερο έχουμε.

Πρέπει να στείλουμε ένα μήνυμα αγάπης

και αισιοδοξίας από πόρτα σε πόρτα,

από σπίτι σε σπίτι, από καρδιά σε καρδιά,

ξεκινώντας από τώρα!

Δεν ξέρω αν σας ακούγονται ουτοπικές αλλά πρώτη φορά λαμβάνω τόσο όμορφες χριστουγεννιάτικες ευχές και μάλιστα από τα ΕΛΤΑ! Τις παραθέτω λοιπόν για να τις μοιραστώ μαζί σας.

.

Νever say (n)ever

 Oι λέξεις "πάντα" και "ποτέ", αν τις πιστέψεις, μπορεί να σε βυθίσουν στην ανυπαρξία. Eλεύθερος είναι όποιος αποδεχτεί ότι ως έννοιες είναι και οι δύο ανύπαρκτες.

Φωτογραφία : Zena Holloway

.

Χιονίζει! Ώρα για ...

... κουραμπιέδες

Υλικά

300 γραμ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
150 γραμ φρέσκο βούτυρο
2 γραμ βανίλια
60 γραμ ζάχαρη άχνη
100 γραμ αμύγδαλα
40 γραμ ζάχαρη άχνη με 2 γραμ βανίλια για πασπάλισμα

Βήματα

1. Χτυπάτε το βούτυρο με τη ζάχαρη να αφρατέψουν.

2. Προσθέστε τη βανίλια, το αλεύρι και τα αμύγδαλα ανακατεύοντας απαλά.

3. Ζυμώνετε πολύ καλά, ώστε η ζύμη να πλάθεται εύκολα. Φτιάχνετε μικρά μπαλάκια μακρόστενα.

4. Τα τοποθετείτε σε βουτυρωμένο ταψί και τα ψήνετε στους 180ο για 25 λεπτά περίπου.

5. Στη συνέχεια αποσύρετε το ταψί από το φούρνο, βγάζετε τους κουραμπιέδες και τους τοποθετείτε σε πιατέλα.

6. Τους σερβίρετε πασπαλισμένους με το μείγμα της άχνης ζάχαρης και της βανίλια

Η συνταγή είναι από εδώ
Φωτογραφία: maximus live




. 

Οur Precious Time

 

Καταγράφοντας απόψεις φίλων και γνωστών για την οικονομική κρίση και πόσο μας έχει επηρεάσει, σκεφτόμουν πως οι ζωές πολλών από εμάς θα μπορούσαν να είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας ή ακόμα καλύτερα, μια συναρπαστική κοινωνική σειρά , ξέρετε, από αυτές που παγώνει η εικόνα και μερόνυχτα ολόκληρα δεν βγαίνει η απάντηση από τα χείλη του πρωταγωνιστή να μάθουμε επιτέλους αν έχει χρεοκοπήσει ή όχι. Περνάει τόσο γρήγορα ο καιρός και τι πολύτιμος που είναι ο χρόνος μας, εδώ στη γη εννοώ, μα και τι ατυχία ή μπορεί και ευτυχία, το μέλλον θα δείξει, που έλαχε σε μας, ότι και αν είμαστε, ενθουσιώδεις, δύστροποι, εύπιστοι, ανυπάκουοι, δειλοί, κουτσοί, στραβοί, όλοι, να μην έχουμε άλλο δρόμο από τον συνεχή ομαδικό αγώνα. Μεταξύ μας όμως, κάποιες στιγμές, που διαρκούν ώρες, είναι και αβάσταχτα μοναχικός αυτός ο δρόμος. Όταν αρχίζουν να κλείνουν οι στρόφιγγες, ο καθένας παλεύει με τα μέσα που διαθέτει και δεν διαθέτουμε όλοι τα ίδια.

 .

 

"Ωχ! Λες να είναι καμιά φοβερή αρρώστια η φαντασία";

 

.. μονολογεί φοβισμένος ο μικρός ήρωας του παραμυθιού* όταν η δασκάλα προειδοποιεί τους γονείς του πως πρέπει να προσέχουν γιατί "το παιδί έχει πολλή φαντασία"! Ο μπόμπιρας όμως, θυμωμένος που η πόλη του παραμένει γκρίζα, γεμάτη καυσαέρια χωρίς πάρκα και πλατείες για να παίζει με τους φίλους του, δεν το βάζει κάτω και κάθε μέρα ζωγραφίζει ουράνια τόξα, κήπους με παγόνια, παγωτά, μπαλόνια και γελαστούς ανθρώπους. Όσοι είμαστε προσγειωμένοι στην αμείλικτη ελληνική πραγματικότητα θα θεωρούσαμε μάλλον γραφικό αυτόν τον φιλαράκο. Πως να ζει κανείς άλλωστε με παραμύθια σε μια εποχή οριακή όχι μόνο για τα οικονομικά θέματα αλλά και για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αλλά και πώς να μην αναρωτηθεί κανείς μήπως τελικά είμαστε τόσο αυτοκαταστροφικά όντα που χρησιμοποιούμε τη φαντασία μας μόνο και μόνο για να τροφοδοτούμε αυτό το φαυλοκρατικό σύστημα.

"Αυτοί είμαστε"; Μετατρέποντας τη φράση της κας Μπακογιάννη σε ερώτηση, μια που οι πολιτικές εξελίξεις τρέχουν και είναι αλληλένδετες πια ακόμα και με τις υπαρξιακές μας ανησυχίες, ένιωσα ανακούφιση είναι η αλήθεια. Το ερωτηματικό έκανε τη διαφορά. Μπορεί εκείνη να αναφερόταν βέβαια στο νέο της κόμμα με ενθουσιασμό αλλά εμένα το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο νου ήταν η εικόνα των φοροφυγάδων, των πλαστογράφων, των διαφθαρμένων τοπικών παραγόντων, των καταστροφολόγων, των θεόπληκτων σωτήρων και άλλων παρανοϊκών που το μοναδικό τους μέλημα είναι να καλλιεργούν τον φόβο. Ο φόβος όμως δεν πρέπει να δικαιολογεί την δική μας απάθεια αλλά να γεννά την ανάγκη για λογικές προσεγγίσεις και βιώσιμες λύσεις. 

Δεν πτοούμαι λοιπόν γιατί πιστεύω ότι ένα από τα σημαντικά μηνύματα της πρόσφατης εκλογικής αναμέτρησης ήταν το γεγονός ότι το συλλογικό πνεύμα έχει μεγαλύτερη δύναμη να πλάθει τις αξίες. Οι άνθρωποι δημιουργούν την τύχη τους και σε προσωπικό επίπεδο αλλά και ως πολίτες.  Όσο για τα παιδικά παραμύθια μπορεί να μιλούν μέσα από φανταστικούς συμβολισμούς αλλά εκφράζουν πραγματικές ανάγκες για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο. Η φαντασία δεν είναι αρρώστια και όλο και περισσότερο αποδεικνύεται σ’ αυτή την άχαρη πόλη ότι είναι κινητήριος δύναμη, μια πηγή ενέργειας για δημιουργικότητα που δεν θέλουμε να μένει στα χαρτιά. Ο μικρός μας φίλος στο τέλος του βιβλίου φωνάζει χαρούμενος: "Θα φτιάξουμε όλοι μαζί μια φανταστική πόλη! Ζήτω η φαντασία και το ουράνιο τόξο".  Νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να τον πιστέψουμε.

* Η πόλη με το ουράνιο τόξο - Χρήστος Μπουλώτης

Δια βίου δράση

  

Bρήκαμε το αντίδοτο τελικά; Θα δείξει. Στον απόηχο των εκλογών πάντως και σ' ένα unfair play με το μυαλό μου, ξυπνάω, κοιμάμαι, τρώω, διαβάζω με τη σκέψη μου να είναι όλο εκεί, ξανά και ξανά στο ίδιο ερώτημα: Ο ασθενής επέζησε, η εγχείρηση πέτυχε;  Έπεσε και το βλέμμα μου στη φράση, "το ζήτημα δεν είναι πώς ο πίθηκος έγινε άνθρωπος αλλά πόσο πίθηκος μπορεί να γίνει ο άνθρωπος" και όσο να' ναι, πανικοβλήθηκα. Μεγάλη η χαρά λοιπόν αλλά μη θρονιάζεστε, γιατί όσοι είμαστε με τους νικητές, δεν μπορούμε πια να έχουμε το ρόλο του θύματος. 

Φωτογραφία:Denielle Klebes

H Μάγια της νύχτας,

Πληροφορίες για το Petite Fleur στο Χαλάνδρι, εδώ. 

ένα ρόφημα μαγικό, με χαμομήλι, λεμόνι, πορτοκάλι, μέντα και τριαντάφυλλο.  

Παρά τις πολλές θερμίδες δοκιμάστε και το κάροτ κέικ τους,

είναι εκπληκτικό!

Καλή εβδομάδα

Φωτογραφία: maximus

Δύσκολοι καιροί για ψηφοφόρους

Aναρωτιέμαι με τι κριτήριο θα ψηφίσουν οι πολίτες όταν οι συλλογισμοί των περισσότερων δηλώσεων είτε απογοητεύουν είτε εξοργίζουν κυρίως γιατί δεν είναι επαγωγικοί και αυτό δημιουργεί μια συγκεχυμένη εικόνα που παρεμποδίσει εντέχνως την περαιτέρω διερεύνηση όλων αυτών των επιχειρημάτων που ακούμε ή διαβάζουμε αυτές τις μέρες. Προσωπικά δεν αντιλαμβάνομαι καμιά διαμάχη ιδεολογικού επιπέδου παρά μια τυφλή προπαγάνδα και μια αδυσώπητη χλεύη.

Σήμερα που οι οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις περιπλέκουν τις καταστάσεις και ταυτόχρονα καθιστούν επιτακτικές τις ανάγκες για επίλυση όλων των προβλημάτων, ναι η κοινωνία μας θα έπρεπε να είναι σε θέση να μεριμνά για τον ασθενέστερο, αλλά από την άλλη μεριά, έχει πράξει, αν μη τι άλλο το ηθικό του χρέος όλα αυτά τα χρόνια, ο καθένας από εμάς; Δεν ξέρω πόσοι θεωρούσαν και θεωρούν ότι οι εκλογικές αναμετρήσεις έχουν λίγη σημασία τελικά γιατί το πολιτικό σύστημα είναι σαθρό και γιατί όλοι ίδιοι είναι. Βλέπω όμως ότι οι αρχηγοί κομμάτων, που πάσχιζαν να δώσουν στις αυτοδιοικητικές εκλογές την μορφή δημοψηφίσματος και να καλλιεργήσουν τον φόβο για το αύριο, τώρα επιρρίπτουν με μαεστρία αυτή την ευθύνη στην αναμενόμενη ανταπόκριση της κυβέρνησης που σήκωσε αναγκαστικά το γάντι και με αυτόν τον τρόπο μας έχουν εγκλωβίσει σε μια ακόμα πιο δύσκολη αναζήτηση ενός μάλλον ανέφικτου συνδυασμού, χαρισμάτων,  χρωμάτων, ιδεολογιών, αποτελεσματικότητας, εμπειριών και ηχηρών μηνυμάτων, στο πρόσωπο ενός και μόνο καλού κι άξιου υποψηφίου.

Πάνω απ' όλα όμως βλέπω ως πολίτης αυτής της χώρας ότι βρισκόμαστε σε μια μεταβατική εποχή κάτω από το βάρος της οποίας καλούμαστε να διαμορφώσουμε μια νέα κοινωνία και μια νέα "μοίρα". Η κοινωνία φυσικά και δεν μπορεί να αναγεννηθεί  από τις στάχτες της, ούτε και είναι μια εικονική πραγματικότητα, είναι ένας ζωντανός οργανισμός που απαρτίζεται από ανθρώπους που διασταυρώνονται και καλούνται να λύνουν πολλά από τα προβλήματά μας σε καθημερινή βάση. Κατά τη γνώμη μου σίγουρα είναι πολλοί οι ικανοί υποψήφιοι αλλά αμφιβάλλω για το αν μπορώ να εμπιστευτώ την επίλυση αυτών των προβλημάτων, πόσο μάλλον τη συμβολή σε μια γενικότερη σταθερότητα, σε ανθρώπους  που φανατικά και συστηματικά καταπολεμούν οποιαδήποτε προσπάθεια αναμόρφωσης ενός κοινωνικού ιστού που κατά γενική ομολογία νοσεί από την εκτεταμένη διαφθορά και τις χρόνιες παθογένειες.

Good as new

"… Ι woke up on Friday, and because the universe is expanding, it took me longer than usual to find my robe. This made me late leaving for work, and because the concept of up and down is relative, the elevator I got into went to the roof where it was very difficult to hail a taxi. Please keep in mind that a man on a rocket ship approaching the speed of light would have seemed on time for work - or perhaps even a little early and certainly better dressed …"

Απόσπασμα : Mere Anarchy - Woody Allen

Φωτογραφία : Alchemy - Giuseppe Pasquali

Όχι στα άκρα

 

Εν μέσω μιας ακατάσχετης μπουρδολογίας και ακραίων φαινομένων, καιρικών και μη, σας εύχομαι καλή εβδομάδα. Ο ψυχικός "βιασμός" στον οποίο αρκετοί συμπολίτες μας υπόκεινται καθημερινά δεν είναι δείγμα καλλιεργημένου και δημοκρατικού λαού. Η μετατόπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας σε έναν αγώνα μιας υποτιθέμενης ψυχοσωτήριας διάσωσης με κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο, δεν διασφαλίζει την έξοδο από την κρίση. Όχι δεν είμαστε υποχρεωμένοι υπό τις υποδείξεις περί γενικής "ανυπακοής" να επιλέξουμε πρόσωπα, τα οποία ίσως υπό άλλες συνθήκες δεν θα πληρούσαν καμία προϋπόθεση να έχουν οποιοδήποτε πολιτικό αξίωμα, μόνο και μόνο για να δείξουμε την δυσαρέσκειά μας για το σημερινό οικονομικό αδιέξοδο. Ναι η προσπάθεια είναι συλλογική αλλά ο καθένας βλέπει τον κόσμο με το παρελθόν και το μέλλον του και κανένα από τα δύο δεν είναι δυνατόν να αποποιηθούμε για να ικανοποιήσουμε τους δρομοδείχτες αρχηγών κομμάτων που είτε είναι συνυπεύθυνοι για αυτό το χάος είτε κρύβουν την ανικανότητά τους να διαχειριστούν τη διαφθορά και την ηθική απαξίωση πίσω από τις κραυγές και τους θεατρινισμούς για τυφλή εναντίωση σε όλους και σε όλα.

Αναμφισβήτητες κατακτήσεις

Οι εικόνες όπως και οι λέξεις έχουν τις δικές τους αποχρώσεις, θετικές ή αρνητικές. Για ποιον όμως; Δεν είναι ίδιες για όλους. Τι χρώματα βλέπετε εσείς που δεν τα βλέπω εγώ και τι παραλλαγές έχει το δικό μου φάσμα που δεν γίνονται αντιληπτές από το δικό σας. Δίνονται εξηγήσεις, με απόλυτη ακρίβεια, για τα πάντα, ακόμα και για φαινόμενα ανεξήγητα. Τι επίδραση έχει η τύχη στις εξηγήσεις, έστω και στις προσωρινά μειονεκτικές; Ποιος το ξέρει; Χτυπά και φεύγει, την έχετε δει ποτέ; Οι διαβαθμίσεις όμως μένουν, μέσα στα μάτια μεταλλάσσονται. Πολύπλοκα όργανα τα μάτια και τι γλυκό άγχος να διορθωθούν οι χρονοδιαστρεβλώσεις που όλο τους διαφεύγουν και τι αποθέωση όταν τα καταφέρνουμε. Ένα ξεφλούδισμα είναι το ταξίδι. Μια αλήθεια με εσωτερική σημασία, μια υπέροχη κατάκτηση που παλεύει να ισορροπήσει ανάμεσα σε ανθρώπους, την τύχη και τη στιγμή που δεν πιάνεται.

Φωτογραφία: Hussein Gurses 



 

H διακριτική οντότητα της άμβλυνσης

Τα έχετε βρει με τον εαυτό σας; Δεν έχετε άλλους φόβους να καταπολεμήσετε; Κακώς! Εσείς θα ζείτε ένα δράμα. Η κοινωνία μας δεν σας χρειάζεται αν οι συνειρμικοί σας νευρώνες δεν λειτουργούν σωστά. Φροντίστε αμέσως για την επαναλειτουργία τους. Προσπαθήστε καθημερινά, μέχρι τελικής πτώσεως αν χρειαστεί, να επινοείτε συγκεκριμένους συνδυασμούς περιβαλλοντικών εισροών μέχρι να δημιουργήσετε μαύρες κι άραχνες εγκεφαλικές αναπαραστάσεις. Πως είπατε; Δεν τα καταφέρνετε; Μα.. τότε.. η μόνη σας ελπίδα είναι να αφήσετε τους άλλους να το πράξουν για σας. Αν κοιτάξετε γύρω σας θα βρείτε πολλούς καλοθελητές. Μην είστε τόσο εγωιστές. Διάσημες κλινικές, νευροεπιστημονικές αλλά και γλωσσολογικές μελέτες έχουν αποδείξει ότι η επαναληπτική μεσολάβηση τέτοιου είδους μπορεί να σας οδηγήσει στα ανώτερα επίπεδα διεκπεραίωσης χιλιάδων φυσικών συμβάντων εντός του εγκεφάλου σας ή ακόμα καλύτερα, στο κάψιμό του. Ο εγκέφαλος όπως όλοι γνωρίζουμε είναι ένα μηχανικό σύστημα που μεταβιβάζει αμφίδρομα πληροφορίες και οδηγίες από το υπόλοιπο σώμα στην ψυχή και τούμπαλιν. Τι κάθεστε λοιπόν; Δώστε του να καταλάβει. Αλλάξτε του τα φώτα! Γίνετε χρήσιμοι, επανενταχτείτε. Όλοι στον αγώνα για μια κοινωνία με οξεία συμπτωματολογία γνωστών ή άγνωστων σχιζοσυναισθηματικών ψυχώσεων.

Ν' ακούς, ν' αγαπάς και να ζεις όταν μαθαίνεις

Το χάραμα με βρήκε ευδιάθετη. Αργότερα ομολογώ πως η πολυσύνθετη ψυχοσύνθεσή μου άρχισε να κλονίζεται. Μέχρι το μεσημέρι διάφορα τηλεφωνήματα και ένας έντονος διάλογος ήταν αρκετά για να νιώσω δυσφορία.

Μέσα στην ημέρα αντίκρισα και μια ορθάνοιχτη παλάμη. Το αμάρτημά μου ήταν ότι σταμάτησα όταν άναψε το κόκκινο φανάρι. Ναι, ναι καλά διαβάσατε, τον κύριο με την μηχανή πίσω μου βλέπετε αυτό δεν το βόλευε αφού είχε αναπτύξει ήδη μεγάλη ταχύτητα. Προσπερνώντας το δικό μου αυτοκίνητο και την ίδια στιγμή που εκείνος παραβίαζε τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας άρχισε να ξεστομίζει διάφορα κοσμητικά επίθετα. Κάποιος άλλος που παρακολούθησε το περιστατικό ανέλαβε δράση. Ετοιμαζόταν να τον κυνηγήσει εκ μέρους μου, από ότι μου είπε. Άλλο και τούτο.

Δεν θύμωσα καθόλου όμως σήμερα, όχι δεν υπέκυψα στις ψυχαναγκαστικές προκλήσεις αλλοφροσύνης κανενός. Μα επειδή δεν ξέρω τι θα μ’ έβρει μέχρι το βράδυ, κάθισα στο γραφείο νιώθοντας την ανάγκη να διαβάσω ποιήματα και ξεφυλλίζοντας επί μισή ώρα συνάντησα τους παρακάτω στίχους. Κατά τη γνώμη μου η ανάγνωση στοχασμών των μεγάλων μας ποιητών μπορεί να συνιστά αφύσικη συνέχεια μιας παράλογης καθημερινότητας αλλά ακυρώνει ως δια μαγείας την ασχήμια και δρα ακαριαία ενάντια στον φόβο της ελευθερίας.

Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή.
Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις
αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις
να τες ακολουθείς. Και όσο εμπροστά προβαίνεις,
τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι.

Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια·
έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις,
τότε κυρίως πρόσεξε σα βγεις στον δρόμον έξω,
εξουσιαστής περίβλεπτος με συνοδεία,
αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο
κανένας Αρτεμίδωρος, που φέρνει γράμμα,
και λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα,
είναι μεγάλα πράγματα που σ' ενδιαφέρουν»,
μη λείψεις να σταθείς· μη λείψεις ν' αναβάλεις
κάθε ομιλίαν ή δουλειά· μη λείψεις τους διαφόρους
που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις
(τους βλέπεις πιο αργά)· ας περιμένει ακόμη
κ' η Σύγκλητος αυτή, κ' ευθύς να τα γνωρίσεις
τα σοβαρά γραφόμενα του Αρτεμιδώρου.

Μάρτιαι Ειδοί - Κ.Π. Καβάφης

Homο Vampire

Εις το όνομα του ανούσιου, της σαχλαμάρας και μιας ανεξάντλητης αποχαύνωσης στην αρχή μας δίνεται η εντύπωση του απόλυτου ελέγχου. Κάποια χρόνια αργότερα, όταν τα πολιτικά πρόσωπα δεν είναι πια στο προσκήνιο ώστε να φθαρούν πολύ, έρχονται στο φως δηλώσεις, καταθέσεις και έγγραφα. Όλα ρίχνονται στο ίδιο τσουβάλι μέχρι να γίνουν αντικείμενα αντιπαραθέσεων και διαμάχης. Κάποια στερούνται σοβαρότητας κάποια όχι. 

 

Αυτό που μου προκαλεί μεγάλη έκπληξη όμως είναι που συνηθίσαμε και σχεδόν τίποτα δεν μας συγκλονίζει. Γίναμε ανθεκτικοί και αδιαφορούμε ακόμα και όταν κάποιοι επενδύουν στον  αφανισμό των άλλων, ακόμα και όταν τα δεδομένα αναιρούνται, ακόμα και όταν η σύγχυση που αρχικά δεν είναι αντιληπτή φτάνει στο κατώφλι μας. Με συνοπτικές διαδικασίες πρoσωπικότητες συρρικνώνονται ή καρατομούνται από ένα ειδικό είδος ανθρώπων, που λες και έχουν έρθει στη γη με ειδική αποστολή. Όταν διακυβεύονται τα δικά τους συμφέροντα δε, η μάχη είναι αδιάκοπη και μην αναρωτιέστε πως και δεν ξεπερνούν ποτέ τα όρια, γιατί δεν υπάρχει κανένα οριακό σημείο. Η εξέλιξη τους δεν ανακόπτεται, γιατί αυτό το είδος δεν προέρχεται από πίθηκο αλλά από υπερεξελιγμένα βαμπίρ ή χάιλαντερ ή κάτι ανάμικτο, όπως ο κιμάς, μισός μισός και διπλοκομμένος. 
 

Τελικά υπάρχει φως μέσα σ' αυτόν τον ευρύτερο "σκοταδισμό"; Πέρα από πτυχία και πετυχημένες καριέρες, υπάρχουν οι άνθρωποι που θα συμπεριφερθούν με θάρρος, ανθρωπιά και αγάπη; Λέω πως ναι, αλλά όλοι αυτοί πρέπει να αποκτήσουν δράση ώστε να δημιουργηθεί ζύμωση ιδεών, να κατακρημνιστούν οι δήθεν στυλοβάτες αυτής της καψερής της κοινωνίας και να αναδειχθούν νέα πρόσωπα που θα συμβάλλουν αποτελεσματικά σε έναν μεταγενέστερο κοσμοπολιτισμό που δεν θα αναγγέλλεται στα μπαλκόνια και μετά θα σκαλώνει στους επιτήδειους. 
 

Μα κι εμείς "οι απέξω" μήπως να σταματήσουμε να τριγυρνάμε αποσβολωμένοι λες και είμαστε κλεισμένοι σε ένα πλανητάριο καταδικασμένοι αιωνίως να χαζεύουμε τη θέα με πλήρη παθητικότητα; Ο πολίτης πρέπει να μαθαίνει όχι μόνο τα δικαιώματά του αλλά και τις υποχρεώσεις του. Ας αφήσουμε πίσω μας τον τυφλό κομματισμό, τις οικογενειακές κομματικές παραδόσεις και την πίστη σε λέξεις που δεν έχουν αντίκρισμα. Αυτός που υπόσχεται να μας "βολέψει" κάπου αν τον ψηφίσουμε δεν θα έχει ούτε σκοπό ούτε και χρόνο να ασχοληθεί με καμία ηθικοπνευματική, κοινωνική ή περιβαλλοντική αναβάθμιση. Αυτού του είδους η φαυλότητα που κάνει κύκλους τόσες δεκαετίες πρέπει να σταματήσει. Γιατί δεν μας θίγει αυτό πλέον; Γιατί ένα ένα τα βαμπίρ έγιναν ένας κι από μας; Γιατί αν δεν επηρεάζονται το εισόδημα μας και η γειτονιά μας δεν μας ενδιαφέρει πως ασκείται η πολιτική; Γιατί όλες οι καταστροφικές συλλογιστικές έγιναν άγραφοι νόμοι του κράτους, καθοριστικοί ακόμα και για την ίδια μας την υπόσταση; 

Φωτογραφία: maximus

Είναι τα όριά μας μεταθετά;

Με αφορμή την ερασιτεχνική προσπάθεια Δανών φυσικών να εκτοξεύσουν έναν πύραυλο στο διάστημα, αναρωτιέμαι αν μπορούσαμε να παρομοιάσουμε τα όρια του ανθρώπου με ένα διαστελλόμενο σύμπαν.

 

Αν ο άνθρωπος ανακαλύψει ότι μια άλλη σφαιρική θεώρηση ενεργοποιεί τα όριά του, είναι δυνατόν να επιστρέψει σε μια μονοδιάστατη θεώρηση και τι σημαντικό μπορεί να περατώσει πλέον μέσω αυτής;
 

Tι είναι όμως αυτό που ευαισθητοποιεί τελικά έναν άνθρωπο ώστε να ανεβάσει τον πήχη ψηλότερα και από πού αυτό ανακύπτει; Διευρύνει συνειδητά τα όριά του για να χωρέσουν παλιές και νέες αντιλήψεις; 
  

Αν στηριχτούμε στον επαγωγικό κατά μια έννοια συλλογισμό σύμφωνα με τον οποίο η φύση μέσα από τους κανόνες που τη διέπουν βρίσκεται σε μια διαρκή εξέλιξη και ο άνθρωπος υπάγεται στη φύση, τότε και τα όρια του ανθρώπου δεν θα μπορούσαν να διαγράφουν παρόμοια πορεία;

Φωτογραφία : Keith Lancaster - Τίτλος : Walking the dog

 

Όχι στην απευαισθητοποίηση των παιδικών ψυχών

 

Η συγκρότηση της προσωπικότητας των μικρών μαθητών δεν πρέπει να περιορίζεται μόνο στην αναγκαιότητα των γνώσεων αλλά πρέπει να περνά και μέσα από τη διαμόρφωση του ψυχικού τους κόσμου. Η συμβολή των γονιών πρέπει να είναι ουσιαστική στη συναισθηματική ασφάλειά των παιδιών, ώστε η υγιής έκφραση των συναισθημάτων τους, η δημιουργία, η φαντασία, η αγάπη για τη ζωή και ότι αυτή αντιπροσωπεύει να φωτίζουν τον δρόμο τους. 

Όταν συναντήσουν τις μεγάλες απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, οι γνώσεις και οι πνευματικές δεξιότητες ίσως και να επαρκούν. Η απόκτηση όμως ευσυνειδησίας,  συναίσθησης του κοινωνικού τους ρόλου και δυνατής κοινωνικής στάσης για παράδειγμα σίγουρα προϋποθέτει την κάλυψη των ψυχικών τους αναγκών ως υπόβαθρο. Το ζητούμενο δεν είναι λοιπόν μόνο η πνευματική καλλιέργεια των παιδιών αλλά και η συναισθηματική.

Inception

Πρόκειται για μια περιπέτεια  στον άλλοτε τρυφερό και άλλοτε τρομαχτικό κόσμο του υποσυνείδητου η οποία πιστεύω θα συναρπάσει αρκετούς κυρίως λόγω των ανατροπών και του σασπένς. Ίσως να μην καθηλώνει ειδικά σε ένα θερινό σινεμά με πεταλουδίτσες να περνούν μπροστά από την οθόνη και αστέρια να πέφτουν αποσπώντας την προσοχή, αλλά το σενάριο είναι πολύ καλό για την κατηγορία του. Ομολογώ ότι μου κέντρισε το ενδιαφέρον αυτή η συνεχής ακροβασία των ηρώων μεταξύ διαφόρων επιπέδων ονείρου και πραγματικότητας με την βοήθεια της τεχνολογίας, οι οποίοι καταφέρνουν προς μεγάλη μου έκπληξη να αντιλαμβάνονται την αληθινή φύση των πράξεών τους ενώ βρίσκονται ακόμα υπό την επήρεια του ονείρου.

Μερικά ερωτήματά μου όμως έμειναν αναπάντητα διότι σύμφωνα με την δική μου συλλογιστική διαδικασία για να δεχτώ μια εξήγηση θέλω να περάσω μέσα από το αν, το γιατί και το αλλά, κάτι που η ταινία δεν επιτρέπει γιατί παρά τα 148 λεπτά υπάρχει πληθώρα εννοιών και a priori αποδοχών που παραδόξως τροποποιούνται σε δευτερόλεπτα και ο θεατής αναγκάζεται να τις προσπερνά και να εκτείνεται κατά μια έννοια πέρα από αυτές για να ακολουθήσει με γρήγορο μυαλό τη ροή.

Στη γη δω κάτω

" Η αμφιβολία 

δεν πρέπει 

να 'ναι 

τίποτε άλλο 

παρά 

εγρήγορση, 

αλλιώς 

γίνεται 

επικίνδυνη "

Georg Christoph Lichtenberg

.

Σουρεαλίζοντας..

   ...  με cranberries στο Café Louvre, μασουλώντας turkish delights στο Café Central, διαβάζοντας τους Δουβλινέζους στο Bewley’s, ανακατεύοντας διστακτικά τον καφέ με κάρδαμο στο El Fishawi, ψάχνοντας jamon στα tapas, δοκιμάζοντας cabernet δίπλα στο Alcazar, καταβροχθίζοντας Thorntons έξω από το Prado, ψήνοντας καρχαρία κάπου στον ωκεανό, απολαμβάνοντας τη θέα στον Άγιο Μάρκο, χαζεύοντας ψάρια στο πάτωμα της Osteria dell’ Operetta, μ' ένα Pedro Ximenez, ένα φλαμένγκο και όχι μόνο, βρέθηκα να χαζολογώ στο Μοναστηράκι, να γλυκοκοιτάζω την Πανόρμου και να αισθάνομαι δέος για την Κηφισίας.
Τι όμορφη λεωφόρος αλήθεια! Πόσο μ' αρέσει αυτή η πόλη, ώρες ώρες.

"To err is human ...

 ... to float, divine"

Woody Allen

Το παρόν

" ..Κανένα μη φοβάσαι όσο τον εαυτό σου", λένε, "γιατί μες στο εσωτερικό μας κατοικεί ο κριτής, που δεν ξεγελάει και που η φωνή του αξίζει για μας περισσότερο από την επιδοκιμασία όλου του κόσμου.. "

Διαβάζω λοιπόν ότι αλλάζει η ψυχολογία στην οικονομία και υπάρχει πλέον αισιοδοξία για την επίλυση των οικονομικών προβλημάτων. Τι γίνεται όμως με τη δική μας ψυχολογία; Είμαστε περήφανοι για όσα συμβαίνουν; Νιώθουμε ασφαλείς τώρα που γνωρίζουμε περισσότερα, βλέπουμε, ακούμε περισσότερα κι έχουμε συναίσθηση της σοβαρότητας των θεμάτων που απασχολούν όχι μόνο το σπιτικό μας αλλά και τη χώρα μας; Τώρα που συνειδητοποιούμε σιγά σιγά τα λάθη και τις μεγαλοστομίες μας, τι μέλλει γενέσθαι μετά την αναγνώριση των λαθών, όχι στην ευρύτερη κοινωνία αλλά στην συνείδησή μας, με μια καθημερινότητα πολλές φορές σκληρή και μια αδυσώπητη επικαιρότητα που κάθε τρεις και λίγο μας μαστιγώνει;

Mε τη δική μας φωνή που "δεν ξεγελάει" να μας τριβελίζει το μυαλό, νοσταλγούμε τα προηγούμενα χρόνια που πορευόμασταν με μεράκι και τώρα άκουσον άκουσον , πολλοί από εμάς παλεύουμε απεγνωσμένα να επιβιώσουμε τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες το πολύ. Ο επόμενος μήνας βέβαια είναι ο Αύγουστος και περιλαμβάνει τα πολυπόθητα και ιερά μπάνια του λαού, αλλά οι μέρες κυλούν πολύ γρήγορα δυστυχώς. Μπορεί λοιπόν να λέμε τόσο εύκολα πως δεν πρέπει να καταστρέφουμε το παρόν ανησυχώντας για το μέλλον αλλά, για ποιο παρόν μιλάμε ακριβώς; Της κυβέρνησης, των πολιτών, της αντιπολίτευσης, των εργαζομένων, των επιχειρηματιών, των ελλειμμάτων, των θυμάτων, των τρομοκρατών ;;  Αυτό το παρόν, συγνώμη, δεν ανταποκρίνεται στις δικές μου προσδοκίες και δεν μπορώ παρά να μην αναρωτηθώ, αν το χειρότερο σενάριο δεν είναι να μιλάμε για θυσίες που πήγαν χαμένες αλλά για μάχες που χάθηκαν πριν καν αρχίσουν, το καλύτερο ποιο θα είναι από δω και πέρα; Να βγάζουμε το μήνα;